مقايسه دو روش انتقال مستقيم و استقرار ايستگاه هاي انتقال در سيستم مديريت مواد زائد جامد شهري(مطالعه موردي مشهد مقدس)

افزایش جمعیت و به ویژه تغییر در الگوهای مصرف در دهه های اخیر، سبب شده است كه حجم پسماند تولید شده در شهرها افزایش یابد. در مقابل، افزایش سطح استانداردهای زیست محیطی و مخالفتهای همگانی باعث شده است انتخاب محلهای مناسب دفن و سایر تاسیسات در فواصل نزدیك شهرها غیر ممكن شود. هدف از این مطالعه بررسی به كارگیری استگاههای انتقال در شبكه جمع آوری و حمل و نقل مواد زائد جامد در شهر مشهد است. به این منظور با توجه به وضعیت حاضر نظام مدیریت شهر، دو سناریو حمل مستقیم و انتقال با به كارگیری ایستگاه انتقال در نظر گرفته شد. برای محاسبه فاصله ها، مركز ثقل در هر یك از مناطق مشخص شد و با توجه به این نقاط فواصل بین مراكز تولید، ایستگاه انتقال و محل دفن محاسبه شد و براساس این فواصل، كل سوخت مصرفی و میزان آلاینده خروجی محاسبه و نتایج به دست آمده به وزن كل پسماند حمل شده در هر سناریو تقسیم شد. برای انجام مقایسه، آلاینده های خروجی و میزان مصرف انرژی، در سه طبقه مصرف منابع انرژی، صدمه به سلامت انسانها و صدمه به اكوسیستم طبقه بندی شد و به هر طبقه با توجه به اهمیت آن وزن داده شد و امتیاز نسبی در هر سناریو محاسبه و بر اساس آن گزینه مناسبتر انتخاب گردید.نتایج نشان داد، علی رغم این كه محل دفن در سناریوی اول بود، مقادیر كمتری آلاینده به ازای هر كیلوگرم پسماند انتقال یافته تولید می شود و همچنین انرژی كمتری مصرف می شود. با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود در مواردی كه فاصله محل دفن از مراكز ثقل تولید پسماند زیاد است، برای كاهش هزینه های مدیریت پسماند شهری، گزینه احداث ایستگاه انتقال مورد بررسی قرار گیرد.