بررسي روشهاي طراحي ارائه شده در Fema267 و Fema350 براي تعيين ضخامت ورقهاي روسري و زيرسري

یكی از روشهای مرسوم برای ایجاد اتصال صلب خمشی تیر به ستون استفاده از ورقهای روسری و زیرسری است. به همین دلیل توجه به روش طراحی و نیز ابعاد و ضخامت این ورقها و تاثیر آن بر عملكرد لرزهای اتصال باید مورد توجه طراحان قرار گیرد. در این مقاله قصد داریم به بررسی روشهای طراحی ارائه شده در Fema267 و Fema350 برای تعیین ضخامت ورقهای روسری و زیرسری بپردازیم. برای این منظور دو نمونه را كه از همه لحاظ مشابهاند را مدلسازی كرده و تنها اختلاف آنها را در آییننامه مورد استفاده برای تعیین ضخامت ورقهای زیرسری و روسری فرض كردهایم. نتایج نشان دادند كه وقتی ستون قوطی شكل باشد، استفاده از روش طراحی Fema350 نه تنها شكل پذیری را نسبت به روش طراحی Fema267 افزایش نمی دهد، بلكه احتمال ایجاد گسیختگی در ورق های روسری و زیرسری در محل اتصال با ستون را افزایش می دهد

One of the conventional methods for making beam to column rigid connections is using of flange plates. Duo to this reason, attention to design method, dimension and thickness of flange plates, and also their effect on seismic performance of connection is necessary. In this study we want to investigate Fema267 & Fema350 Codes Design Method for Calculation of Flange Plates thickness. For this goal two specimens are modeled that all specification of them are same, except of flange plate thickness that designed according to Fema267 and Fema350. Results indicate that while the column section is Box, using Fema350 method not only does not increase the ductility rather than Fema267, but also increases the rupture probability of flange plates in connection place.