واكاوي تأثير متقابل زبان و هويت ملي بر يكديگر

هویت بر اساس تعریف فرهنگ لغات لاروس به معنای«ویژگی پایا و بنیادین یك شخص یا یك گروه است.» عناصر سازنده‌ی هویت كه عبارتند از: باورهای دینی، ارزشهای مشترك ملی ، فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، جغرافیایی، سیاسی، زبانی و ... قادرند انسجام یك ملت را تقویت كنند. اما از میان این عناصر، زبان ملی نقش موثرتری دارد؛ زبان و هویت، دو جزء جدایی ناپذیرند و چگونگی تعامل این دو تا آن حد اهمیت دارد كه برخی جامعه شناسان و تحلیل گران علوم اجتماعی معتقدند كه زبان ملی بزرگ ترین سرمایه فرهنگی و مهم ترین عامل حفظ، استمرار و استقلال فرهنگ ها، و پاسداری از هویت یك ملت است.ايران به دليل داشتن تاریخ و فرهنگی كهن و تآثیرگذار و موقعیت های خاص جغرافیایی، حوادث تلخ و شیرین بسیاری را پشت سر گذاشته و آنچه البته اين كشور ديرينه سال را در برابر هجوم دشمنان همچنان پا برجا نگه داشته، هويت فرهنگي، ملي آن بوده است؛ هويتي كه در قالب زبان پارسي باليده و خود را نمایان ساخته است.ما در اين مقاله با بررسی مختصر تاریخ زبان فارسی از ابتدا تا كنون (دوران باستان، میانه و جدید) به نقش شاعران بزرگ در حفظ و حراست از اين ميراث پرارج و ماندگار، و تلاش آنان براي پاسداشت هويت ايراني و زبان فارسي اشاراتي خواهيم داشت.