ضرورت تربيت مديران يادگيرنده و ارائه الگوئي جهت يادگيري سازماني بر اساس منابع يادگيري مدير

مدیران ضرورت دارد همپاي تغیرات در محیط درونی وبیرونی سازمان، در تعریف از یادگیري سازمانی خودشان نیزتغیراتی ایجاد كنند تا بتوانند با بهره گیري از این توانایی، جوابگوي نیازهاي داخل و خارج سازمان خود باشند . سازمان یادگیرنده، سازمانی هست كه یادگیري در آن به عنوان یك ارزش به حساب می آید و تنها نوعی از سازمان است كه به خاطر انعطاف پذیریی آن ، جایی از سازمان كه به یادگیري نیاز داشته باشد ان را فراهم می آورد. یادگیري ،رویدادي در جریان است واین طور نیست كه براي یك بار اتفاق بیافتد. یادگیري است كه سبب می شود مدیران و كاركنان هر روز بهتر از دیروز شوند وتنها از طریق یادگیري در باره یادگیري است كه سبب بهبود مداوم محصولات ،خدمات ، وفرایند هاي سازمانی می شود.از آنجائی كه یكی از موانع تحقق سازمانهاي یادگیرنده ،بنا به دلایل مختلف، مدیران سازمانها هستند،پس پرورش مدیران یادگیرنده می تواند راهكاري براي رفع این مانع باشد. براي اینكه مدیران در یك سازمان بتوانند به عنوان یك مدیر یادگیرنده تبدیل شوند بایستی هم به منبع یادگیري در ضمن كار آگاه باشند وهم به منبع یاد گیري خارج از كار، تا بتوانند با بهره گیري از این منابع راه حلهاي وتصمیمهاي معقولانه وبه مو قعی به مسا یل ورویدادهاي غیر منتظره واز پیش، بر نامه ریزي نشده وحتی به مسایل روتین وروز مره در سازمان اتخاذ كنند. اما این منابع هر كدام داراي رویكرد هایی هستند. مدیران را بر حسب منبع یادگیري آنها می توان به مدیر یاد گیرنده ،مدیر تجربی، مدیر تئوریك و مدیر سنتی طبقه بندي كرد.