«منظر روزانه »و روانشناسي محيط در معماري منظر

انسان به عنوان جزئی از طبیعت و در تعامل با محیط طبیعی و محیط مصنوع به عنوان دو مقوله مهم فراگیر و حیاتی نیازهای مادی و معنوی اوست. در این مورد، هماهنگی و تناسب بین محیط طبیعی و مكان ساخته شده در ایجاد شرایط زیستی مناسب برای انسان نقش مهمی را ایفا می كند. بعلاوه، منظر به عنوان بخشی از محیط، در زمان ها و مكان های گوناگون بر تعاملات و فعالیتهای هر روزه مردم تأثیرگذار بوده و شكل گیری بسیاری از فرآیندهای اجتماعی هم نقش مهمی در درك منظر دارد. هم اكنون یك مسئله مهم در جوامع شهری، پیچیدهتر شدن نحوه تعامل مردم با منظر با توجه به مفاهیم در حال تغییر در زندگی شهری معاصر و تراكم و بسیاری از تنش های محیطی آن است. بر اساس مطالعات، با وجود اهمیت مناظر روزانه در محیط شهری و روند زندگی عادی و اجتماعی انسان ها، اما آن گونه كه باید به نقش منظر روزانه و اثرات آن در كیفیت شرایط زندگی شهری توجه نمی شود. همچنین؛ متخصصان و متولیان طراحی منظر و آثار در منظر شهری نیز تا حد زیادی در این مورد غفلت می نمایند و ایجاد رابطه معنی دار بین مردم، مكان و منظر در فعالیتهای روزانه زندگی همانند گذشته نیست. هدف پژوهشی، شناخت و تبیین جنبههای كلیدی منظر روزانه و تأثیر آن برادراك انسانی از دیدگاه معماری منظر است. در عمل، برای انجام ارزیابی بصری منظر روزانه، محدوده مسیر خوابگاه كوی به دانشگاه شهید بهشتی به عنوان نمونه موردی انتخاب شد. بر اساس روش تحلیلیتوصیفی، كیفیتهای منظر از دیدگاه كاپلان و تصویر ذهنی افراد در طول این مسیر مشخصی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه حاصل از آزمون این مدل ها در جامعه مورد مطالعه نیز با روش شانون تحلیلی و ارزیابی شد. یافته های پژوهشی ضمن تدقیق ویژگی های منظر روزانه با تعیین اولویتهای مردم در مؤلفه های مناظر روزانه، میتواند به طراحی و چگونگی توسعه معماری منظر در بافت شهری كمك نماید.