اثرات توسعه طرح هاي منابع آب بر توسعه پايدار مناطق اجراي طرح ها مطالعه موردي : پروژه آبياري مياناب شوشتر

محدودیت منابع آب در كشور، ضرورت و اهمیت توجه به بحث صرفه جویی و كاهش تلفات و ضایعات آب در كشور را مشخص می نماید. در همین راستا احداث شبكه های مدرن آبیاری و زهكشی و ضرورت بهره گیری از مشاركت مردم در تمامی مراحل برنامه ریزی، طراحی، ساخت و بهره برداری پروژه ها مورد توجه قرار گرفته است. همچنین امروزه مشاركت مدنی و همیاری بعنوان یكی از شالوده های اساسی توسعه پایدار،بیش از پیش مورد توجه سیاست گزاران قرار گرفته است. تجربه نشان می دهد كه برنامه های توسعه پایدار، از طریق برنامه هایی اثر بخش خواهد بود كه به نیازهای ملی از طریق مشاركتهای مردمی پاسخ میدهد.در حقیقت در یك فرایند مشاركتی و با كمك بهره برداران در قالب تشكلها و سازمانهای مردمی می توان زمینه توسعه پایدار این مناطق را فراهم نمود. شبكه آبیاری و زهكشی میاناب شوشتر واحد عمرانی یك به مساحت 4470 هكتار خالص بخشی از شبكه آبیاری و زهكشی غرب میاناب شوشتر می باشد كه جز آبخور رودخانه كارون بوده و در جنوب واحد داریون شوشتر واقع شده است. جهت اجرای این پروژه با استفاده از سازوكار جلب مشاركت بهره برداران در قالب ماده 106 برنامه سوم توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی دولت جمهوری اسلامی ایران زمینه استفاده از تسهیلات بانكی فراهم گردید. همچنین با تشكیل شركت های تعاونی در محدوده طرح و تشكل كشاورزان در قالب این تعاونی ها، زمینه انسجام بهره برداران بمنظور بهره برداری از این پروژه در دستور كار قرار گرفت. بنابراین در این پروژه با همیاری و مشاركت كشاورزان و تشكل آنها در قالب تعاونی های آب بران، زمینه اشتغال زایی و افزایش درآمد كشاورزان، تسریع در اجرا و رفع موانع پروژه، كاهش تصدی گری دولت و خصوصی سازی و بهره برداری بهینه از پروژه فراهم گردید.