مقايسه تأثير تمرين ذهني و تمرين ايزومتريك بيشينه بر قدرت عضلات چنگش (گريپ) سالمندان

هدف اصلی این تحقیق مقایسه اثر تمرین ذهنی و تمرین ایزومتریك بیشینه بر قدرت عضلات چنگش سالمندان بود. آزمودنی های تحقیق 30 نفر از سالمندان مرد بالای 60 سال ساكن آسایشگاه های سالمندان سطح شهر كرمانشاه بودند كه سابقه تمرینات قدرتی طی دو سال گذشته همچنین تمرین ذهنی را نداشتند. پس از اندازه گیری اولیه قدرت عضلات چنگش، آزمودنی ها به صورت تصادفی به سه گروه تمرین ذهنی، بدنی(واقعی) و كنترل تقسیم شدند. طی مدت زمان مداخله گروه تمرین ذهنی به تمرین ذهنی انقباض ایزومتریك بیشینه عضلات چنگش دست غیر برتر پرداختند، گروه تمرین واقعی(بدنی) انقباض ایزومتریك بیشینه عضلات چنگش دست غیر برتر را انجام می دادند و افراد گروه كنترل در همین دوره از هرگونه تمرین ذهنی یا بدنی خوداری نمودند. پس از سه هفته تمرین میزان قدرت ایزومتریك بیشینه عضلات چنگش دست غیر برتر همه آزمودنی ها با استفاده از دستگاه داینامومتر (hand dynamometer sh5005 hydraulic) اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آنوای یك طرفه و آزمون توكی مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد كه تغییرات میانگین قدرت ایزومتریك بیشینه عضلات چنگش سالمندان در گروه های ذهنی و بدنی در دست غیر غالب معنی دار بود (p<0/05) اما این تغییرات در گروه كنترل معنی داری نبود (p>0/05). با توجه به این نتایج به نظر می رسد بتوان از تمرین ذهنی در جهت حفظ یا افزایش قدرت عضلانی زمانی كه انجام حركات فعال امكان پذیر نیست بخصوص در دوران سالمندی كه با تغییرات پسرونده سیستم عصبی - عضلانی همراه است سود جست.