مديريت توليد فرش دستباف ابريشمي در مناطق روستايي شهرستان زنجان

یكی از فاكتورهای مهم و تاثیرگذار در افزایش تولید و بهره وری، مدیریت و برنامه ریزی در تولید می باشد. منظور از مدیریت در تولید شامل مدیریت منابع انسانی، كنترل كیفیت، كنترل بهره وری و تداركات می باشد. به دلیل نقش مهم قالی بافی در مناطق روستایی در تامین معیشت خانوار روستایی، مدیریت تولید فرش نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. با توجه به وجود سه شیوه تولید كارفرمایی، خویش فرمایی و مشاركتی در صنعت فرش دستباف مدیریت تولید در این صنعت با توجه به شیوه های تولید متفاومت می باشد. از این رو، هدف این مقاله بررسی روش های مدیریت تولید در شیوه های مختلف تولید فرش دستباف در روستاهای شهرستان زنجان می باشد. با استفاده از روش شناسی مطالعه موردی، داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند و ساختارمند، مطالعه اسنادی گردآوری شدند. نتایج نشان داد كه بافندگان در روستاهای شهرستان زنجان به شیوه كارفرمایی (مزدی و سهم بری) و خویش فرمایی فعالیت دارند. مدیریت تولید در شیوه كارفرمایی به ویژه شیوه مزدی بر عهده كارفرما بوده در حالی كه در شیوه خویش فرمایی مدیریت بر عهده بافنده اصلی و سرپرست خانوار می باشد. بیشترین شیوه بافت در روستاهای شهرستان زنجان به شیوه كارفرمایی بوده كه این نشان دهنده عدم توان بافندگان تمایل آنان كه ممكن است ناشی از نبود اطلاعات، نبود توان مالی و از این قبیل برای مدیریت واحد تولیدی خود می باشد.