مديريت ريسك پور تفوليو نقش آن در موفقيت پورتفوليوي پروژه

یكی از مهم ترین فرآیندهای مدیریت پروژه و خصوصا پورتفولیو، فرآیند مدیریت است كه سازمان را قادر می سازد تا آگاهی های لازم را از فرصت ها و تهدیدات محیط به دست آورد و در فرآیندهای و سیاست گذاری های سازمان آن ها را دخالت دهد. از این رو شناخت دقیق ابعاد ریسك در سطح پورتفولیو و چگونگی تاثیر آن بر موفقیت پورتفولیو كه همانا موفقیت سازمان محسوب می شود، امری حیاتی در این گونه سازمان هاست. مدیریت ریسك یك پروژه تكی (و نه مجموعه ای از چند پروژه)، در ارتباط با سه عامل هزینه، زمان و كیفیت است. از طرفی اصولا سازمان ها مایل به اجرای چندین پروژه به صورت همزمان در قالب پورتفولیواند تا از این طریق انعطاف پذیر و كارا واقع شوند. در پورتفولیوی پروژه، وابستگی های متقال بین پروژه ها، باعث به وجود آمدن ریسك های جدیدی علاوه بر ریسك های موجود در یك پروژه تكی می شود. بنابراین مدیریت ریسك یك پروژه تكی برای سبدی از پروژه ها كافی نیست. مدیریت ریسك ناكافی باعث افزایش وقوع رخدادهای غیرقابل انتظار می شود. این رخدادهای دور از انتظار، افزایش هزینه ها، تاخیر، در خطر انفتادن اهداف پورتفولیو و در نهایت شكست پروژه و درنتیجه كاهش موفقیت را به دنبال دارد. از این رو به یك مدیریت ریسك جامع، در قالب پورتفولیو برای رسیدن به مدیریت ریسكی، ورای مدیریت ریسك یك پروژه تكی نیاز است. رویكردی در گسترده پورتفولیو، بهترین شیوه برای مدیریت ریسك در یك پورتفولیوی پروژه است. در این مقاله بر آنیم تا با مرور ادبیات حوزه مدیریت ریسك، مدلی جهت بررسی ارتباط بین مدیریت ریسك پورتفولیو و موفقیت پورتفولیوی پروژه ارائه دهیم.