سيستم تكميل چاه بزرگ- حفره اي بهينه (Optimized Large-bore)، جايگزيني براي تك- حرفه اي سنتي (Conventional Mono-bore)

در سالهای اخیر و در پی موفقیت های روزافروزن سیستم تكمیل تك- حفرهای، استفاده از آن در صنعت نفت و گاز، به یك استاندارد تبدیل - شده است. در سیستم تك- حفره ای، تمامی ابعاد داخلی رشته ی تكمیلی، از جمله شیر ایمنی، جهت 1- افزایش انعطاف در طراحی، 2 كاهش در مقدار افت فشار، 3- ایجاد حداكثر فشار تولیدی سرچاهی و 4- حفظ بیشینگی نرخ تولید، اصلاح و بهینه سازی شده اند. طراحی های اولیه ی سیستم تكمیل تك- حفرهای چاه؛ كه هر یك برای رقابت با نوع قبلی خود مورد استفاده قرار گرفتند، نوع 7 اینچی و انواع مترقی بزرگ حفره ی 9،5/8 اینچی را شامل می شد؛ كه برای اولین بار در میدان آرون اندونزی، با موفقیت مورد اجرا قرار گرفتند. اگرچه یك چاه بزرگ حفره، با مجرای تولیدی 9،5/8 اینچی، كاهش قابل توجهی در هزینه های كلی پروژه را به دنبال خواهد داشت؛ ولی خود، آبستن ریسك ها و محدودیت ها ی متعددی می باشد . مقاله ی حاضر، با بررسی امكان جایگزینی روش تكمیل بهینه سازی شده ی چاهه ای بزرگ- حفره؛ كه مشكلات حفاری آن بسیار كمتر از تكمیل 9،5/8 اینچی بوده و تنها اندكی بیشتر از نوع تكمیل 7 اینچی می باشد، این پیكربندی را به عنوان كاندیدایی برای سناریو تكمیل چاه در میدان پارس جنوبی معرفی میكند. نتایج نشان می دهد كه این پیكربندی، علاوه بر افزایش تولید به ازای هر چاه، تا حد زیادی موجب جلوگیری از اتلاف انرژی سیال در مجرای تولیدی نسبت به سیستم تك-حفرهای 7 اینچی می گردد.