بهينه سازي ضرايب مدل آسيب پذيري آبخوان دشت دهگلان با استفاده از الگوريتم GRG2

امروزه بررسی شرایط آبخوان و تعیین آسیب پذیری آن به عنوان مسأله ای حایز اهمیت در مطالعات آب های زیر زمینی مورد توجه محققین و متولیان صنعت آب می باشد. در كشور ایران به دلیل اینكه بخش عمده ای از آب های مورد استفاده جهت شرب از این منابع تأمین می گردد ، آنالیز حساسیت آبخوان و تعیین پتانسیل آن نسبت به آلودگی ها دارای اهمیت ویژه ای است. در این تحقیق مدل آسیب پذیری آبخوان برای دشت قروه-دهگلان استان كردستان تهیه گردید و سپس با استفاده از تكنیك های بهینه یابی ، مدل برای شرایط منطقه ارتقاء داده شد. تحقیقات صورت گرفته بر روی واسنجی مدل های آسیب پذیری در كشور اغلب به طریق روش های قیاسی صورت می گرفت . نتایج حاصل از این روش ها علی رغم اینكه موجب ارتقای مدل گردیده بود ، ولیكن منجر به همگرایی و جواب بهینه مطلق (Global Optima) نمی شد. در این تحقیق با بهره گیری از بهینه سازی كلاسیك به روش GRG2 ضرایب اصلی مدل بهینه سازی گردید. به منظور ارزیابی نتایج نیز از ضریب همبسگی اسپیرمن بهره گرفته شد. ضریب اسپیرمن برای مدل بهینه 651/. و برای مدل با ضرایب اولیه 493/. بدست آمد.