تاثير الگوهاي طبيعي در آموزش درس ايستايي بر يادگيري دانشجويان معماري (نمونه موردي : دانشجويان رشته معماري دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان )

معماری بعدازانقلاب صنعتی و پیدایش تخصصهای جدیدی چون مهندس معمارمهندس سازه و .. دچارچالش هایی گردیده است كه ازعمده ترین آن جدایی فن ازهنرمعماری بوده است با انقلاب صنعتی و تخصصی شدن علوم و انفكاك میان معماری و سازه نه معمار ازدانش فنی و سازه ای كافی برخوردار بود و نه مهندس محاسب ازدانش معماری مناسب باتوجه به اینكه طبیعت سرچشمه ای برای آموختن است و تاكنون ازطبیعت درزمینه های مختلف برای الهام گرفتن و ایده یابی استفاده شده است لذا دراین پژوهش ازطبیعت برای آموزش مفاهیم ایستایی به دانشجویان معماری بهره گرفته شده هدف ازاین پژوهش استفاده ازآموزه های طبیعی درآموزش درس ایستایی به دانشجویان معماری به منظور تسهیل یادگیری آنها و ارتقا سطح یادگیری است و این مساله انیگونه دنبال میشود كه آیا استفاده ازالگوهای طبیعی درآموزش درس ایستایی به دانشجویان معماری تاثیری برعملكرد و یادگیری آنها دارد وسبب سهولت دریادگیری آنها میشود؟درواقع رابطه بین معماری و سازه و تاثیر پذیری این دوازطبیعت مورد بررسی قرارگرفته است و درادامه هم به بررسی مدلهای آموزشی درس سازه پرداخته میشود دراین مقاله روش گردآوری اطلاعات میدانی و كتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می باشد درپایان چنین نتیجه گیری میشود كه به منظور ارتقا عملكرد دانشجویان معماری دریادگیری درس ایستایی ازنمونه های موجود درطبیعت برای تدریس آن استفاده شود و استفاده ازالگوهای طبیعی درآموزش درس ایستایی برعملكرد دانشجویان معماری تاثیر فراوانی خواهد گذاشت