تحليل و ارزيابي سازگاري اراضي شهري با استفاده از مدل AHP محدوده ي موردمطالعه : نواحي پيرامون حرم مطهر علي ابن موسي الرضا شهر مشهد

برنامه ریزی كاربری اراضی، زیرمجموعه ی برناه ریزی شهری و فرایندی است كه در آن به تعیین نحوه ی استفاده از زمین و الگوی پراكنش مكانی فضایی كاربری های شهری در راستای افزایش سطح رفاه شهروندان پرداخته می شود. یكی از مسایل اساسی در برنامه ریزی كاربری اراضی، سنجش و ارزیابی سازگاری و ناسازگاری كاربری های شهری است. به منظور سنجش كیفی سازگاری كاربری ها از ماتریس سازگاری استفاده می شود. در پژوهش حاضر با تلفیق مدل AHP و آنالیزهای تحلیل سازگاری در نرم افزار GIS، به طبقه بندی نواحی پیرامون حرم حضرت رضا (ع) در سه سطح محدوده هایی با كاربرهای سازگار، نسبتا ناسازگار و ناسازگار پرداخته ایم. از آنجا كه محدوده ی موردنظر به عنوان مركز شهر مشهد ایفای نقش می كند و اراضی شهری از قیمت بالایی برخوردارند، لزوم استفاده بهینه از این اراضی و جایگزینی كاربری های ناسازگار به خوبی محسوس است. یافته های پژوهش بیان می كند كه حدود 55% از اراضی در وضعیت سازگار قرار دارند و حدود 1% از اراضی محدوده به كاربری های ناسازگار اختصاص دارد.

As a subset of urban planning, land-use planning is a process which determines the way land and spatial- physical distribution patterns of urban uses are applied to increase general welfare. A critical issue in land-use planning is assessment and evaluation of city land use compatibility and incompatibility. For qualitative assessment of compatibility in such land uses, "compatibility matrix" is used. In this study, by combining AHP model and compatibility analyses in GIS, the areas around the shrine of Imam Reza were classified in three levels, zones with compatible uses, zones with relatively incompatible uses, and incompatible zones. Since this area is considered as the city center, its urban lands are highly priced, planning optimal use of these lands and substituting incompatible uses seems important. The results suggest that about 55% of the land are in a compatible state and only about 1% of the land is allocated to incompatible uses.