ارزيابي ميزان فقر و سرمايه اجتماعي در روستا (نمونه موردي: روستاهاي بخش باوي شهرستان اهواز)

مقاله حاضر كه در پي تبيين سرمايه اجتماعي و سنجش ميزان فقر در مناطق روستايي بخش باوي شهرستان اهواز مي باشد، ضمن توضيح اجمالي مفهوم سرمايه اجتماعي و سير تكاملي آن و همچنين رابطه آن با فقر كه يكي از مؤلفه هاي مهم اجتماعي است، سطح و توزيع آن را در اين منطقه از كشور بررسي مي كند. روش كار نيز به صورت توصيفي– تحليلي با ماهيت كاربردي مي باشد كه همچنين جهت سنجش سرمايه اجتماعي از روش ميداني بهره گرفته شده است. با توجه به اينكه فقر روستايي در مناطق محروم كشور در حال شيوع است و عمده ترين عامل آن نيز كمبود خدمات و امكانات مي باشد فرضيه هاي متناوبي را جهت بررسي مدنظر قرار داده است كه به طور كلي ، تفاوت معني داري بين سطح سرمايه اجتماعي در نقاط روستايي با فقر وجود دارد. بنابراين با توجه به نتايج به دست آمده ، در صورتي كه سرمايه اجتماعي بالاتر و رو به متوسط باشد در بين روستايان فقر نيز شدت كمتري دارد ولي عكس اين حالت نيز در روستاهاي نمونه مورد بررسي صادق مي باشد.