بررسي اهميت ايجاد بام سبز در ساختار شهرهاي در حال توسعه در ايران

كمبود فضای سبز و گسترش روزافزون شهرنشینی از سویی و رشد عمودی ساختمانها از دیگر سو موجب شده است نیازهای روحی و جسمی شهروندان به طبیعت و فضای سبز و كاركرد مهم آنها در زندگی شهری نادیده گرفته شود. در چند دهه اخیر افزایش رشد بی رویه جمعیت در شهرهای ایران و به تبع آلودگی محیط زیست ناشی از آن نه تنها تعادل سیستم اكولوژیكی شهر و توان بهزیستی آن را بر هم میزند بلكه شرایط دشواری را نیز برای زندگی شهروندان فراهم كرده است. امروزه ایجاد بام سبز در ساختار عمودی فضاهای شهری یكی از راههای توسعه سطوح سبز در شهرها می باشد. بام سبز شكلی از نحوه ی اجرای بام است به واسطه محیط كشت و پوشش گیاهی به عنوان یك سیستم زنده تعریف می شود و دارای مزایای فراوانی در ساختارهای شهری از جمله كاهش بار گرمایش و سرمایش، تصفیه هوا، كاهش آلودگی صوتی و از همه مهمتر كاهش مصرف انرژی می باشد. در كشور ما كاربرد بام سبز تا به امروز متداول نبوده است و با توجه به آثار مثبت محیطی بام سبز و كمبود فضاهای سبز در شهرهای بزرگ كشور استفاده و كاربرد آن در راستای رسیدن به توسعه پایدار در شهرها امری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش جمع آوری اطلاعات لازم به روش مطالعات كتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است و هدف آن شناخت بیشتر بام سبز، مفهوم ساختاری و معرفی انواع آن می باشد. نتایج این تحقیق به ارائه راهبردهایی جهت ایجاد و توسعه بام های سبز در شهرهای ایران می پردازد و در این راستا از بررسی تجارب موفق جهانی نیز استفاده شده است.