شبيه سازي تزريق غير امتزاجي گاز و آب به منظور افزايش بازدهي در يكي از مخازن نفتي ايران

بررسی روشهای افزایش ضریب بازیافت نفت یكی از مهمترین وظایف مهندسین مخزن شمرده می شود. از دهه ۸۰ میلادی با فراگیر شدن كامپیوترهای شخصی و افزایش سرعت و قدرت گرافیكی انها، عملا استفاده از شبیه سازی جهت محاسبات ضریب بازیافت، مدیریت و پیش بینی رفتار مخازن نفت و گاز، كاربرد گسترده ای پیدا نموده است. تزریق گازهای هیدروكربنی در مخازن نفتی ایران، عمدتا به صورت غیر امتزاجی (به دلیل طبیعت سنگهای مخازن ایران) كه غالبا كربناته و نفت دوست می باشند و همچنین در دسترس بودن مقادیر قابل توجه گاز در مناطق جنوبی، از دیرباز مورد استفاده قرار گرفته است. از عمده اهداف تزریق گاز در مخازن نفتی می توان به افزایش ضریب بازیافت تولید نفت از مخازن و همچنین جلوگیری از افت فشار در نبود ابده فعال اشاره كرد. مخزن مورد بررسی به دلیل تركیب سنگ شناسی آن كه متشكل از سنگهای كربناته شكافدار می باشد و با توجه به افت فشار معادل 14 Psi/MMSTB در طول تاریخچه ۸ ساله تولید خود، كاندیدای خوبی جهت تزریق گاز با هدف تثبیت فشار و افزایش ضریب بازیافت می باشد. با توجه به شكافدار بودن سنگ و وجود سابقه تزریق گاز در مخازن نفتی ایران، عملكرد تزریق گاز در اینگونه مخازن بسیار خوب پیش بینی می گردد. در این تحقیق با استفاده از نرم افزار آكلیپس ۱۰۰، در ابتدا رفتار اینده مخزن با استفاده از انرژی خود مخزن در حالت طبیعی پیش بینی گردید و سپس تزریق آب و گاز جهت كاهش افت فشار مخزن و افزایش بازیافت صورت پذیرفت. با انجام سناریوهای مختلف، مشخص شد كه سناریوی تزریق گاز با دبی ۱۱۰۰۰ Mscf/day بهترین سناریوی تولیدی می باشد.