تأثير ابعاد رضايت مندي از زندگي زناشويي بر عشق ورزي به كودك

پژوهش حاضر به مطالعۀ تأثیر ابعاد رضایتمندی زناشویی بر عشق ورزی والدین نسبت به كودك پرداخته است . مسئلۀ اصلی این مطالعه برر سی سهم ابعاد مختلف ر ضایتمندی و مطالعۀ نقش هر یك از آن ها در افزایش ابراز ع شق و علاقه به كودك ا ست. این تحقیق ب صورت تو صیفی - تبیینی و با تكنیك پیمایش انجام شده ا ست . جامعۀ آماری شامل كلیه زنان و مردان متأهل شهر كرمان در دامنه سنی 20 – 40 سال ا ست . نمونۀ مورد برر سی شامل 300 زوج صاحب فرزند ا ست كه حداقل دو سال از آغاز زندگی م شترك شان می گذرد. روش نمونهگیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ رضایت مندی زناشویی انریچ ) 47 مادهای( و پرسشنامۀ عشق ورزی محقق ساخته است. تحلیل داده ها با نرم افزار Spss20 انجام شد. طبق یافته های به دست آمده رضایتمندی زوجین از زندگی زناشویی قادر به تبیین 30 درصوود از تیییرات مربوط به متغیر وابسته )عشووق ورزی به كودك( اسووت. در این میان رضایتمندی از روابط جنسی شدیدترین اثر را در عشق ورزی به كودك نشان داد ) 637 / 0(، پس از آن رض ایتمندی از جو خانواده با شدت ( 239 / 0 ( قرار دارد و در نهایت ر ضایتمندی از ساختار شخصیت همسر كمترین شدت اثرگذاری را بر عشق ورزی به كودك ن شان داد ( 18 / 0 (. دیگر ابعاد رضایتمندی نظیر رضایتمندی مالی و رضایتمندی حاصل از روابط اجتماعی و شبكۀ خو یشاوندی همبستگی معنادار ی با عشق ورزی به كودك ندارند. با توجه به نتایج تحقیق لازم ا ست به منظور ارتقاء سلامت روانی كودكان به زوجین لازم ا ست مهارت های افزایش جذابیت در روابط جنسی و مهارت حل مسئله به زوجین آموزش داده شود.