تأثير آتريوم در فضاي معماري

انقلاب های صنعتی در اروپا باعث رشد و گسترش كاربری ها، بناهای نوظهور و افزایش مصارف انرژی در معماری شد. و بشر را به فكر روشهای طراحی مناسب، كارا و همساز با اقلیم واداشت. یكی ازاین روشها استفاده ازفضای آتریمی در رویكرد معماری پایدار است.آتریوم با سابقه چندین هزار ساله، به اشكال مختلف و با سقفی رو باز، در تمامی اقلیم ها علی الخصوص اقلیم سرد مشاهده شده و در سده گذشته با سقف شیشه ای و ویژگیهای متفاوت، علی رغم اتلاف حرارتی زیاد و تداخل شرایط آسایش در ساختمانهای عمومی برای پذیرش و نشیمن، تامین روشنایی داخلی و ایجاد فضاهای سبز درونی مورد استقبال قرار گرفته است.آتریوم هم میتواند چنان طراحی شود كه اتلاف انرژی پایینی داشته باشد و هم نقش جدیدی را در جهت كاهش مصرف انرژی به شكل سرمایش و گرمایش طبیعی، عملكرد غیر فعال خورشیدی ایفا كرده و با توجه به ویژگی میانجی حرارتی بودن آن، امكان افزایش سطوح بازشوهای داخلی را برای دریافت نور طبیعی بیشتر میسر سازد.در این مقاله شیوه تحقیق، روش توصیفی است هدف از این مقاله جهت گیری آتریمها است به گونه ای كه بهترین دریافت را از لحاظ انرژی خورشیدی و نور داشته باشد. نمودهای عناصر پایداری در جهت كارآیی مناسب تر آتریم ها مورد كاربست پژوهش قرار گرفته است.