سازگار نمودن الگوهاي طراحي شهري با الزامات شهرهوشمند (الكترونيك محور) با تاكيد بر پايداري روابط اجتماعي

فناوری اطلاعات و ارتباطات به شكل گریزناپذیری در حال تسخیر همه حیطه های حیات انسانی است. از طرفی طراحان شهری چندسالی است كه می كوشد بر ضروریت های مورد نیاز انسانی درفضاهای شهری و زندگی اجتماعی بشر تاكید نماید. امروزه به نظر میرسد سبك زندگی دیجتالیزه شده بشری به سمتی خلاف جهت و نظر علم طراحی شهری در حركت است و آن خانه نشینی، دوركاری و خلوت شدن كوچه, معابر و محله ها از حضور پر جنب و جوش انسان ها و تعاملات آنهاست. از این رو در این مقاله (كه در راستای پایان نامه ارشد می باشد) كوشش شده تا پس از بیان مفاهیم كلیدی مرتبط با شهر هوشمند، طراحی شهری، توسعه پایدار و انعطاف پذیری، به نقاط ضعف و قوت آن ها در شرایط و سبك زندگی امروزی بشر پرداخته شود. در این پژوهش به تبعات منفی روند كنونی زندگی دیجیتال یا به عبارتی دیجیتالیزه شدن غیر اصولی از یك سو و بی توجهی طراحان شهری به نیازهای روز زندگی مدرن در طرح ها از سوی دیگر و لزوم تشریك مساعی فعالان این دو عرصه اشاره شده است. سپس با توجه به این موارد، راهكارهای مناسب برای تطبیق و ادغام و تشریك مساعی فعالان این عرصه ها با یكدیگر برای حصول نتیجه مطلوب مشترك پیشنهاد گردید.