تضعيف دولت هاي ملي در فرآيند جهاني شدن و ضرورت تمركزدايي از نظام آموزشي

جهانی شدن یكی از واقعیتهای دنیای كنونی است كه جامعه و تمامی نهادهای آن را دستخوش تغییرات گستردهای نموده است. نظام آموزشی نیز در مجموعه ی نهاد فرهنگی آموزشی از این تأثیرات بی بهره نمانده است و چالش های بیشماری را فرا روی خویش احساس می كند. با در نظر داشتن تضعیف و افول اقتدار حكومتهای ملی به عنوان یكی از مهمترین پیامدهای فرایند جهانی شدن، دولتها در زمینه ی آموزش و پرورش دچار تناقضات اساسی در درون خواهند گردید. از سویی آموزش و پرورش همچنان به عنوان یكی از انتظارات و خواسته های اساسی افراد جامعه از دولتها مطرح است و از سویی دیگر نمی توانند در برابر موج جدید جهانی كه اندیشه ها و باورهای جدیدی را در عرصههای مدیریتی و مشاركت در آموزش و پرورش وارد كرده است، بی تفاوت باشند. از این روی پرداختن به مبحث تمركز زدایی در نظام آموزشی بیش از همیشه احساس می شود. در این مطالعه تلاش شده است تا با روش توصیفی - تحلیلی ضمن مروری بر ابعاد جهانی شدن، اثرات و پیامدهای محتمل آن در ارتباط با دولتها و آموزش و پرورش، بر این واقعیت تأكید شود كه تحولات منتج از پدیده ی جهانی شدن، حركت به سوی عدم تمركز در آموزش و پرورش را برای حكومتها اجتناب ناپذیر ساخته است. در این بازنگری و بازسازی الزامی به كارگیری و بهره جستن از الگوهای خودگردانی، مدیریت مدرسه محور و شبكه محوری توصیه شده است.