بررسي بيان واريانت هاي هيستوني mH2A1.1 و mH2A 1.2 در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

دیابت نوع دو، یك اختلال مزمن در سوخت و ساز بدن است كه به طور مداوم در سراسر جهان در حال افزایشی است. این بیماری بر اثر عدم حساسیت به انسولین و یا كاهش تولید این هورمون توسط سلول های بتای پانكراسی ایجاد و منجر به كاهش انتقال گلوكز به سلول های كبدی، عضلانی و چربی می شود. هیپرگلیسمی مزمن در دیابت با آسیب های طولانی مدت و اختلال در عملكرد اندام های مختلف بدن همراه است. عوامل محیطی بواسطه مكانیسم های اپی ژنتیكی و عوامل ژنتیكی، هر دو در ایجاد بیماری دخیل هستند. اپیژنتیك به مطالعه ی تغییرات موروثی بیان ژنها، بدون ایجاد تغییر در توالی اولیه ی DNA گفته می شود. هیستون های واریانت یكی از بنیادی ترین تغییرات اپیژنتیكی هستند كه نقش اساسی را در ساختار كروماتین و تنظیم فرآیندهای اساسی سلولی مانند جداسازی كروموزوم و بیان ژن ایفا می كنند. در این مطالعه، بیان دو واریانت 1.m H2Al و 2.m H2Al در میان دو گروه سالم و دیابتی با سطوح مختلف از قند خون، با استفاده از Real Time PCR و روشهای كمی بررسی شده است. برای تجزیه و تحلیل آماری، از دو نرم افزار Prism7 و SPSS استفاده شد. در این بررسی كاهش قابل توجهی در سطح mRNA دو ایزوفرم ژن H2AFY در افراد دیابتی با قند خون بالا در مقایسه با افراد سالم مشاهده شد (mH2A1.2: fold change expression=-6.72; p 0.002), (mH2A1.1: fold change expression=-5.02 ; p= 0.002)