بررسي فنوتيپ و ژنوتيپ دو ژن VIM-I و IMP-I متالوبتالاكتاماز در سودوموناس آئروژينوزا جدا شده از نمونه هاي باليني بيمارستان شهيد بهشتي شهرستان قم

مقدمه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یك باسیل گرم منفی است كه بعنوان پاتوژن فرصت طلب در بیماران دچار اختلال سیستم دفاعی شناخته می شود. كی از مرسوم ترین عوامل عفونت های بیمارستانی به شمار می آید. ارگانیسم غیر تخمیری ، اكسیداز مثبت، كاتالاز مثبت ، متحرك و هوازی اجباری و فاقد توانایی تخمیر كربوهیدرات است. بتالاكتامازهای تولید شده توسط باكتری های گرم مثبت معمولا خارج سلولی هستند در صورتی كه این آنزیم در باكتریهای گرم منفی در فضای پری پلاسمیدی باكتری حضور دارند. بتالاكتاماز پری پلاسمیك برای كاهش نفوذپذیری غشا سلول فعالیت می كنند. بتالاكتامازهای گروه B كه متالوبتالاكتامازها خوانده می شوند از آنجا كه برطیف وسیعی از آنتی بیوتیكها از جمله پنی سیلین ها، سفالوسپورینهای وسیع الطیف و كارباپنمها (به استثنای مونوباكتام) مؤثرند، مشكل عمده بالینی به شمار می روند. VIM و IMP از جمله ژنهای پلاسمیدی متالوبتالاكتاماز هستند. هدف از این مطالعه بررسی فنوتیپ و ژنوتیپ ژنهای متالوبتالاكتاماز VIM-I و IMP-I در جدایه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آنتی بیوتیك ایمیپنم از خانواده كار با پنم می باشد. مواد و روشها: گروه مورد مطالعه، ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا گردآوری شده از بیمارستان شهید بهشتی شهرستان قم بود. در این مطالعه، سویههای سودوموناس آئروژینوزا در بین نمونه های جدا شده از افراد بستری به واسطه كشت در محیطهای نوترینت آگار، مك در دمای ۴۲ درجه سانتیگراد جداسازی و تأیید شد. پس از شناسایی قطعی سودوموناس آئروژینوزا از طریق توالی اختصاصی ژن آزمایش سنجش حساسیت ایزوله های تأیید شده سودوموناس آئروژینوزا نسبت به دیسكهای آنتی بیوتیكی تهیه شده از شركت روسكو، با استفاده از روش دیسك دیفیوژن صورت گرفت تمامی ایزوله ها با ایمی پنم (10μg) و ایمی پنم (10+750μg) EDTA + | برای تایید آنزیم متالوبتالاكتاماز مورد بررسی قرار گرفت. سپس ژنهای متالوبتالاكتاماز VIM-I و IMP-I را پس از آمپلی كیت كردن با طول 1bp 26 و 587bp بروی ژل الكتروفروزمشاهده شدند. از ۱۰۰ جدایه سودوموناس آئروژینوزا مورد بررسی ۴۸ جدایه (۴۸ درصد) مولد متالوبتالاكتامازها بودند. فراوانی این آنزیم بترتیب در ایزوله های جدا شده از نمونه های ادرار (۳۷ درصد)، زخم سوختگی (۳۶ درصد)، ترشح خلط (۱۹ درصد)، خون و كاتتر (۸ درصد) بود. ۱۰۰ سویه سودوموناس آئروژینوزا مورد مطالعه كه جنس و گونه آنها بیشتر به واسطه تستهای بیوشیمیایی تأیید شده بود، ۴۸ نمونه مولد متالوبتالاكتاماز بود كه از این تعداد، ۱۹ نمونه (۳۹/۵۸ درصد) دارای باندهایی با وزن ملكولی ۵۸۷ مربوط به ژن IMP و ۶ نمونه (۱۲/۵ درصد) دارای باندهایی با وزن ملكولی ۲۶۱ مربوط به ژن VIM همچنین از ۴۸ سویه ایزوله شده بیماران، ۳ نمونه (۶/۲۵ درصد) حاوی هر دو ژن بودند. بحت و نتیجه گیری: در این مطالعه ۴۸ نمونه (۴۸٪) از سویه های سودوموناس آئروژینوزا مولد مMBL بودند. از این ۴۸ جدایه ۶ نمونه ( ۱۲/۵۰ ٪) دارای ژن VIM و ۱۹ نمونه (۳۹/۵۸٪) دارای ژن IMP و ۳ نمونه (۶/۲۵ ٪) دارای هر دو ژن می باشند. از این تعداد بیشترین جدایه ها از نمونه های سوختگی بود كه آن نمونه ها بیشترین ایزوله ای بودند كه ژن IMP را بیان نمودند. پس در نتیجه نوع عفونت و ارگان درگیری این باكتری فرصت طلب در میزان و نوع بیان ژن می تواند تاثیر گذار باشد. در مقایسه ژن IMP به 0/05كP استفاده شد، رابطه معناداری وجود نداشت. در نتیجه نوع عفونت و منطقه و نوع آنتی بیوتیك های استفاده شده در بخش می تواند در بیان ژنهای متالوبتالاكتاماز تاثیرگذار است.