مديريت يكپارچه مادرشهرها: از حكمروايي تا فراحكمروايي

مدیریت یكپارچه مادرشهرها ونواحی مادرشهری درسالهای اخیر كانونه توجه بسیاری از مباحث دانشگاهی و سیاستگذاری بوده است این رویكرد گاه براساس الگوی حكمروایی سلسله مراتبی خواهان تسلط نهادهای برنامه ریزی دولتی برسایر نهادهای مرتبط با تامین زیرساختهای حیاتی شهرها می باشدو زمانی با تاكید برالگوی حكمروایی خودسازمان یافته بازتابی برمشاركت جامعه مدنی بازار دولت درمدیریت شهرها تاكید دارد مدیریت شهری دربسیاری از كشورهای جهان سوم برمبنای پیروی از الگوهای پیش اندیشیده فوق و فارغ ازنگرش بازتابی درجریان است درحالیكه هیچ یك از الگوهای حكمروایی كامل و جامع نمی باشند زیراپیچیدگی زندگی اجتماعی امكان شناخت كامل را فراهم نمی سازد و هرچیزی كه كامل نباشد با شكست روبرو خواهد شد برمبنای این چشم انداز درسالهای اخیر مفهوم فراحكمروایی به عنوان بخش مكمل مفهوم حكمروایی درادبیات مدیریت شهری متداول گردیده است كه معتقد است درآینده مدیریت آینده شهرها موافق با پذیرش تنها یكی از الگوهای حكمروایی یعنی بازار سلسله مراتب و یاشبكه ها نیست بلكه همگام با همه این الگوها می باشد و هنر مدیریت شهری پذیرش تضادها و تركیب كارامد شیوه های متفاوت حكمروایی است.