جايگاه و راهكارهاي استفاده از دانش بومي در مديريت پايدار منابع طبيعي و محيط زيست

یكی از راهكارهای رسیدگی به مشكلات جامعه جهانی در مدیریت پایدار محیط زیست، توجه به دانش بومی جوامع محلی می باشد. اهمیت دانش بومی تا حدی است كه كمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه در سال ۱۹۸۷، بر نقش مهم مردم بومی در توسعه پایدار اشاره كرده است. با این وجود و علی رغم استفاده متخصصان بوم شناسی از دانش بومی جوامع محلی در تحقیقات علمی، هنوز تلفیق دانش بومی با دانش رسمی با مشكلاتی روبرو میباشد. یكی از چالشی های موجود، مكتوب نبودن دانش بومی و نبود دسترسی آسان به آن است. لذا برای استفاده از دانش بومی و كاهش مشكلات استفاده از آن در مدیریت پایدار منابع طبیعی و محیط زیست، نیاز به اتخاذ سیاست های لازم در مشاركت مردم محلی در تدوین دانش بومی است تا از این طریق به نهادینه كردن آن در برنامه ریزیهای حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست كمك گردد. مقاله حاضر ضمن تبیین جایگاه دانش بومی در مدیریت پایدار عرصه های زیست محیطی و منابع طبیعی، به روش ها و راهكارهای دستیابی به دانش بومی و چگونگی استفاده از آن در مدیریت پایدار عرصه های منابع طبیعی و محیط زیست پرداخته است.