امكان سنجي استفاده از الگوي توسعه حمل و نقل عمومي گرا نمونه موردي: ايستگاه مترو ، شهر شيراز

معضل ترافیك از مهمترین مشكلات در كلانشهرهاي امروزین می باشد، توسعه حمل و نقل عمومی محور Development Transit Oriented یكی از الگوهاي توسعه در برابر چالش روز افزون ترافیك است. در این پژوهش سعی شده است تا با توجه به اصول الگوي TOD امكان اجراي این الگو در اطراف ایستگاههاي قطار شهري شهر شیراز مورد ارزیابی قرار گیرد. سوال اصلی كه این پژوهش به دنبال پاسخ آن است بدین شرح است كه توسعه حمل و نقل عمومی محور پیرامون كدام یك از ایستگاه ها قابلیت بیشتري دارد. در این چارچوب به منظور امكان سنجی اجراي الگو در ایستگاه هاي قطار شهري، دو ایستگاه به نام امام حسین(ع) و شریعتی از خط شماره یك قطار شهري شهر شیراز انتخاب شده اند. هدف اصلی در این مطالعه ارائه پیشنهاداتی به منظور تغییر در الگوي نظام جاري توزیع فعالیت و سكونت در پیرامون ایستگاه هاي مذكور می باشد. براي دستیابی یه این هدف، ابتدا نظریه ها و دیدگاه هاي توسعه حمل و نقل شهري و تجربیات جهانی مرور می شوند. هر ایستگاه با توجه به معیارهاي الگوي TOD مورد ارزیابی قرار گرفته است. پس از جمع آوري داده هاي مورد نیاز براي هر ایستگاه، با استفاده از ابزار پرسشنامه از نظرات كارشناسان مرتبط با موضوع براي ارزیابی و تعیین ضریب اهمیت معیارها بهره گرفته شده است. در ادامه با استفاده از مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی Analytic Hierarchy Process ایستگاه هاي مذكور مقایسه شده اند. نتیجه امر نشان می دهد كه ایستگاه شریعتی به علت دارا بودن قابلیت هایی همچون قابلیت افزایش تراكم، وجود كاربريهاي جاذب سفر، وجود مسیرهاي مناسب پیاده روي و وضعیت اجتماعی_اقتصادي ساكنان منطقه پیرامون نسبت به ایستگاه امام حسین(ع) از ارجحیت بالاتري برخوردار است. در پایان، پیشنهادات و راهكارهایی به منظور تحقق توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی در اطراف ایستگاه هاي قطار شهري ارائه گردیده است.