امكان سنجي توسعه گردشگري روستايي در منطقه دشت ارژن فارس

گردشگري مي تواند نقش مهمي در متنوع سازي اقتصاد روستايي و بسترسازي توسعه روستايي داشته باشد و با گسترش گردشگري در نواحي روستايي مي توان به پويايي جمعيت و اقتصاد اين قبيل نواحي كمك كرد. در اين تحقيق ضمن بيان نقش و اهميت گردشگري روستايي، اثرات و پيامدهاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، زيس تمحيطي و كالبدي گردشگري در روستاهاي مورد مطالعه در منطقه دشت ارژن فارس از ديدگاه دو جامعه ميزبان و ميهمان مورد بررسي قرار گرفته است. روش اين پژوهش، توصيفي - تحليلي است كه اطلاعات مورد نياز از طريق مطالعات ميداني و تكميل پرس شنامه جمع آوري و به كمك نرم افزار آماري، پردازش و تحليل شده است. اين تحقيق شامل دو جامعه آماري است: يكي جامعه ميزبان كه شامل 186 خانوار ساكن در سه روستاي گردشگري منطقه است و ديگري جامعه ميهمان، يعني گردشگران منطقه كه طي چند مرحله حضور در مكا نهاي گردشگري، تعداد 120 نفر از آ نها به صورت تصادفي انتخاب شدند. نتايج حاصله در اين كار تحقيقي نشان مي دهدگردشگري در اين ناحيه توانسته اثرات چشمگيري بگذارد و ساختار كلي آنها را دگرگون كند. با توجه به نتيجه به دست آمده مشاهده مي شود براي متغير ثابت، بعد فرهنگي و اجتماعي و بعد زيس تمحيطي مقدار احتمال 0 بر جاي / 0 است؛ بنابراين مدل رگرسيون توسعه گردشگري بيشترين تأثير را بر بعد زيس تمحيطي با 786 / خطا كمتر از 05 گذاشته است. در جمع بندي پاياني مي توان اظهارنظر نمود كه گردشگري در اين محدوده توانسته در زمين ههاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، زيست محيطي و كالبدي تأثيرات چشمگيري بگذارد و در آينده نياز به تشويق سرمايه گذاران خصوصي به سرمايه گذاري در خدمات و تأسيسات گردشگري، ضروري به نظر مي رسد.