شناخت عوامل فردي مؤثر بر تمايل كشاورزان به مشاركت در اجراي طرح يكپارچه سازي اراضي زراعي (مطالعه موردي: بخش خوسف شهرستان بيرجند)

از آنجايي كه عدم يكپارچگي زمينهاي كشاورزي در سطح كشور دشواريهاي فراواني در مسير توليد محصولات كشاورزي، امنيت غذايي و... ايجاد كردهاست، بهرهبرداري مناسب از عوامل توليد براي به فعليت درآمدن امكانات بالقوه، اجراي كامل قانون يكپارچه سازي اراضي، تعاوني كردن توليد با تجميع اراضي خردو پراكنده، ايج اد قطعات اراضي مناسب براي توليد و تجميع سرمايههاي انساني و مادي پراكنده كشاورزان از راهبردهاي اساسي مهم در رسيدن به توسعه پايدار كشاورزي و روستايي محسوب مي شود. كشاورزي خراسان جنوبي با بافت سنتي و با واحدهاي كوچك بهره برداري به پيشرفت مطلوب نخواهد رسيد. ازاينرو به منظور افزايش بازده توليد، مكانيزه كردن كشت، صرفهجويي درمصرف آب وبهبود مديريت مزرعه، طرح يكپارچهسازي اراضي زراعي در 72 هكتاراز اراضي زراعي روستاهاي بخش خوسف درشهرستان بيرجند واقع در استان خراسان جنوبي اجراشده است. در اين تحقيق به بررسي عواملي كه بر تمايل كشاورزان به پذيرش و اجراي طرح يكپارچه سازي اراضي مؤثر بوده، پرداخته شده است. تحقيق حاضر از نوع مطالعات بنيادي- كاربردي است كه به روش توصيفي - تحليلي، داده هاي لازم از طريق پرسشنامه، تجزيه و تحليل شده Spss و Excel مصاحبه، مشاهده وپرسشگري جمعآوري وبا استفاده از فنون آماري و نرمافزارهاي است. هدف اين پژوهش بررسي متغيرهاي شخصي افراد در تمايل به مشاركت در طرح يكپارچهسازي اراضي زراعي است. نتايج حاصل از آزمون فرضيات تحقيق نشان ميدهد بين متغيرهاي مستقل سن، جنس، شغل و ميزان تحصيلات بهرهبرداران وتمايل آنها براي مشاركت در اجراي طرح يكپارچه سازي اراضي زراعي رابطه معني داري وجود دارد.