مكانيابي محل مناسب ايجاد فضاي سبز روستائي در منطقه كريم آباد ملاير

فضای سبزو جنگلها علاوه بر حفظ آب و خاك، حفظ و افزایش تنوع زیستی و ژنتیكی، كنترل و دفع سیلابها ارزشهای زیبائی شناختی و تفرجی و بسیاری فواید اقتصادی و اجتماعی دیگر، از طریق ترسیب كربن در بافتها و نسوج گیاهی و همچنین خاك، دی اكسید كربن اتمسفری كه یكی از مهمترین گازهای گلخانهای و از دلایل اصلی گرمایش زمین به شمار میرود را كاهش میدهند. وجود مناطق رویشی جنگلی در استانهای خارج از شمال كشور و لزوم حفظ، نگهداری و توسعه و احیاء آنها جهت دستیابی به اكوسیستمها و مناطق رویشی پایدار با توان اكولوژیكی بالا و نیاز به مدیریت اصولی و یكپارچه بر اینگونه عوامل امری حیاتی برای تداوم و بقاء آن است لذا مدیریت همه جانبه با برنامهریزی در سطح ملی و اعمال سیاستهای اجرائی مناسب بر مناطق رویشی جنگلی، عاملی جهت احیاء و توسعه پایدار میباشد. این پژوهش به منظور بررسی استعدادیابی و تعیین كاربری اراضی ملی جهت بستری مناسب به منظور گسترش فضای سبز و مكان یابی جهت درختكاری، ایجاد جنگل دست كاشت و بوستان روستائی صورت گرفته است. در این مطالعه پس از انجام مطالعات پایه نسبت به تشكیل پلیگونهای همگن با ویژگی یكسان اقدام و شرایط لازم برای تعیین هرنوع كاربری در هر پلیگون بررسی و برای ایجاد جنگل دست كاشت و توسعه فضای سبز روستائی مكانیابی لازم صورت گرفت كه در نهایت محدوده پیشنهادی جهت اجرای جنگلكاری دست كاشت در شرق منطقه كریمآباد به مساحت 223 هكتار تعیین گردید كه میتوان با كشت گونههای سازگار با شرایط اقلیمی و خاك منطقه نظیر زبان گنجشك، اقاقیا، توت، بادام و سنجد فضای سبز پایدار و چشم انداز زیبائی برای منطقه ایجاد نمود.