سنجش وضعيت شاخص هاي كيفيت زندگي شهري ، منطقه ۲ اردبيل از ديدگاه شهروندان

كيفيت زندگي شهري يكي از مهم ترين حوزه هاي مطالعات شهري در كشورهاي مختلف است. اين مهم به دليل اهميت روزافزون مطالعات كيفيت زندگي در پايش سياست هاي عمومي و نقش آن به عنوان ابزاري كارآمد در مديريت و برنامه ريزي شهري است. از اينرو هدف مطالعه حاضر، سنجش شاخص هاي ذهني كيفيت زندگي شهري در محلات ۱۱ گانه منطقه ۲ شهر اردبيل مي باشد .روش شناسي اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه انجام از نوع توصيفي- تحليلي است. داده هاي مورد نياز با استفاده از پيمايش (پرسشنامه) سرپرستان خانوار اين منطقه با ۲۴ فاكتور كه در سه گروه طبقه بندي شدند جمع آوري شده است. بر همين اساس جامعه آماري تحقيق حاضر را ساكنان منطقه ۲ اردبيل تشكيل مي دهند كه از بين آن ها با استفاده از فرمول كوكران ۳۸۵ نفر به عنوان جامعه نمونه تحقيق انتخاب شده و متناسب با جمعيت محلات اين منطقه، پرسشنامه ها به صورت تصادفي طبقه بندي شده توزيع و تكميل گرديده است. ميزان پايايي پرسشنامه نيز از طريق آزمون آلفاي كونباخ سنجيده شده كه ضريب آلفاي ۸۶ درصد نشان از سطح بالاي اطمينان ابزار تحقيق تك نمونه اي، همبستگي پيرسون و T مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده از آزمون هاي كروسكال- واليس استفاده شده و به اين نتيجه رسيده كه از نظر شاخص هاي مورد بررسي در اين تحقيق، كيفيت زندگي در منطقه ۲ اردبيل زير متوسط بوده و در بين محلات اين منطقه تفاوت شديدي حاكم مي باشد.