تبيين شاخص هاي نظامِ بصري شهراسلامي

منظر؛ دارای معنی است ومعنی در سرشت و سرنوشتِ پديده ها به وديعه گذاشته شده است. تنها انسان است كه می تواند از راه ادراك و گاه الهام ، معانی منظر را به دست آورد. منظر ؛ مفهومی پويا و فراتر از عینیت طبیعت و يا چشم انداز دارد. بنابراين توجه به منظرشهر الزاماً به معنی كاشتن گل و گیاه ، ساختن آب نما و كف سازی نیست و از تزيین محیط فراتر می رود و به ساماندهیِ انسان محور و مطبوع محیط و طراحی عرصه های باز می رسد. در اين میان اگر شهراسلامی را به مفهوم شهر متأثر از فرهنگ دينی و آموزه های اسلامی بدانیم و بنامیم، ارتقاء هدفمندانه منظر ، درشمار كنشی اعتقادی و فرهنگی محسوب می شود. منظر شهر اسلامی بايد ارتباط دهنده ساختار فیزيكی شهر با نوع مناسبات اعتقادی حاكم بر محیط آن باشد. ارتقاء توأمانِ منظر وكاركرد شهراسلامی كه متأثر از ارزش های دينی است بستر سازِ اقتدار روانی و هنجارهای معنوی شهروندان و بستری مناسب برای امنیت اعتقادی ايشان خواهد بود؛ امابرغم اين فايده، هنوز شاخص های نظام بصری شهراسلامی در معرض انواع اختلاف نظرها و همچنین مواجه با خلاء های تحقیقاتی است. لذا اين مقاله به روش مطالعات كیفی و با هدف تبیین اين مهم به رشته تحرير درآمده وفرض آن مبتنی براهمیت منظرشهردر احرازِ هويت اسلامی و نیل به حیاتِ طیبه است.