تحليل خوشه اي : با تاكيد بر خوشه بندي k-means با خوشه بندي استان هاي كشور براساس سطح توسعه يافتگي

یكی از تكنیك های رایج آماری برای دسته بندی حجم عظیم داده ها، خوشه بندی است. روش تحلیل خوشه ای به طور كلی به دو دسته عمده تقسیم میگردد: ۱- سلسله مراتبی ۲- غیر سلسله مراتبی، خوشه بندی غیر سلسله مراتبی در مسائل بزرگ، بسیار كارا است. منظور از مسانل بزرگ، مسائلی است كه یا تعداد اشیا زیاد است، یا تعداد شاخص ها و یا هر دو، یكی از زیرمجموعه های خوشه بندی غیرسلسله مراتبی، روش k-meanS است. این روش برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ توسط مك كویین ارائه شده است. این روش (K میانگین) سعی میكشد تا گروه های همگنی از موارد یا موضوعات تحت مطالعه براساس ویژگی های انتخاب شده شناسایی كند. این روش برای خوشه بندی داده هایی طراحی شده كه به صورت عددی (كمی) باشند و خوشه دارای مركزی به نام «میانگین» باشد. در این مقاله برای تفهیم بهتر موضوع، مثالی در رابطه با شاخص « كیفیت زندگی» در ۳۰ استان كشور مورد بررسی قرار گرفت. در این مثال استانها را با توجه به سطح توسعه یافتگی و مقادیر متغیر «كیفیت زندگی»، به چهار سطح (چهار خوشه ) «استانهای كاملاً توسعه یافته»، «استانهای توسعه یافته»، «استانهای در حال توسعه» و «استانهای توسعه نیافته» تقسیم بندی كردیم. كه پس از تجزیه و تحلیل دادهها در محیط SPSS، ۱۰ استان در خوشه اول (توسعه یافته)، ۱۱ استان در خوشه دوم (در حال توسعه)، ۵ استان در خوشه سوم(توسعه نیافته) و ۴ استان دیگر در خوشه چهارم (كاملاً توسعه یافته) قرار گرفتند.