بررسي تاثير آموزش خود دلگرم سازي بر ارتقاء مهارت هاي جرات ورزي و خود كارآمدي عمومي همسران معتادان در مراكز مشاوره شهر كرمان

هدف پژوهشی حاضر بررسی اثربخشی خوددلگرم سازی پر میزان جرات ورزی و خود كارآمدی عمومی همسران معتادان بود كه به شیوه ی نیمه آزمایشی پیش آزمون- پسر آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماری كلیه همسران معتادان مراجعه كننده به چند مركز ترك اعتیاد شهر كرمان به تعداد ۴۲۰ نفر بوده است. گروه نمونه شامل ۳۰ نفر از همسران معتادان شهر كرمان بودند كه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و در نهایت به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و كنترل (هر كدام ۱۵ نفر) جایگزین شدند، و بعد از اجرای مداخله و ریزش افراد گروه نمونه ۲۴ تایی شد. میزان جرات ورزی و خود كار آمدی عمومی شركت كنندگان در این پژوهشی به ترتیب توسط پرسش نامه ی جرات ورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵) و پرسش نامه ی خود كار آمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) در پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد و گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ی ۱۵ ساعته، آموزشی خود دلگرم سازی شركت نمودند. نتایج تحلیل كوواریانس بر روی دادهها نشان داد كه جلسات آموزشی تاثیر معناداری بر جرات ورزی و خود كار آمدی عمومی گروه آزمایش داشته است. بر این اساس می توان نتیجه گیری كرد كه آموزش خود دلگرم سازی می تواند افزایش جرات ورزی و خود كار آمدی عمومی را در پی داشته باشد.آموزش خود دلگرم سازی به عنوان یك مهارت می تواند، باعث ارتقا مهارت جرات ورزی و خود كار آمدی عمومی همسران معتادان گردد، بنابراین جهت توانمند سازی همسران معتادان، این آموزش در كنار سایر حمایت های اقتصادی و اجتماعی توصیه می گردد.