استحصال شهري، كاربرد منابع ثانويه در متابوليسم پايدار شهري (افزايش پايداري شهرها، كاهش وابستگي به منابع خارجي)

الگوی خطی مصرف منابع در شهرها، بدون بازخوردهای كمی و كیفی به سیستم شهری، نمود یك توالی خطی و كم بهره است كه به چالشی تهدیدآمیز برای پایداری شهرها بدل شده است. از یك سو فشار بر منابع محدود آبی باقیمانده در اثر افزایش جمعیت و الگوی نادرست در هر دو سوی عرضه و تقاضا و از سوی دیگر تولید حجم بالایی از پساب های شهری، وابستگی به سایر شهرها را در جهت تأمین منابع و دفع پساب ها افزایش می دهد. پیاده سازی مفهوم "استحصال شهری" با تأكید بر استفاده مجدد از كیفیت های باقیمانده در منابع مصرفی شهرها (در نتیجه عدم رعایت اصل تناسب كمی و كیفی عرضه با تقاضا)، تغییر متابولیسم شهری از یك روند خطی به یك الگوی چرخه ای را دنبال می كند. شهرها به عنوان بزرگترین مخازن منابع ثانویه، پتانسیل بالایی در استحصال مجدد كیفیت های مصرف نشده در سیستم شهری دارند. هدف از این مقاله، علاوه بر ارائه مفاهیم جدید در زمینه متابولیسم پایدار شهری، معرفی مفهوم "استحصال شهری" به عنوان یك ابزار مدیریتی كارآمد در جهت افزایش ارتجاع پذیری شهرها در برابر بحران تجدیدپذیری منابع و همچنین افزایش پایداری و بقای شهر در قالب مفهوم "متابولیسم پایداری شهری" است كه در نهایت منجر به كاهش وابستگی شهر به منابع دیگر شهرها می گردد.