بررسي تاثير كيفيت آب برروي بياباني شدن اراضي كشاورزي دشت سگزي اصفهان

برای درك اثر كشاورزی بر روی فرایند های بیابان زایی در مناطق خشك، تاثیر كیفیت آب در دشت سگزی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. مهمترین فرایند مرتبط با شورشدن آب و خاك در اثر مد یریت نامناسب زراعی و آبیاری در اراضی كشاورزی است، كه یكی از فرایندهای مهم بیابان زایی به شمار می آید. به همین منظور، تاثیر برخی از فاكتورهای اصلاحی و تخریبی نمونه های آب برروی بیابانی شدن اراضی كشاورزی در دشت سگزی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص گردد كه در منطقه مورد مطالعه كیفیت آب نسبت به سالهای گذشته تغییری داشته یا خیر؟ در صورتیكه كیفیت آب تغییری داشته است آیا عامل مثبت در جهت اصلاح اراضی بوده، یا تاثیر منفی دارد؟ به این ترتیب تیمارهای تحت كشت سه نوع محصول شامل یونجه، گندم، جو و اراضی بایركه تحت كشت نبوده اند به عنوان شاهد مقایسه شد . سپس در هر تیمار نمونه برداری از آب منطقه در پنج تكرار انجام شد. و خصوصیات شوری، اسیدیته، كلر، سولفات، پتاسیم، منیزیم، كلسیم وسدیم درهر كدام ازتیمارها بررسی شد.جهت مقایسه خصوصیات آب از آزمون دانكن استفاده گردید .نتا یج حاصل ازتجزیه واریانس نشان داد كه بین تیمارهای مختلف از نظر فاكتورهای آب غیر از فاكتور پتاسیم هیچ اختلاف معنی داری وجود ندارد. مقایسه میانگین بین آنها نشان داد كه در مجموع اراضی بایر دشت با توجه به امتیازدهی هر یك از فاكتورها به عنوان نامناسب ترین تیمار و اراضی زراعی یكساله گندمكاری شده به عنوان مناس بترین تیمار معرفی شدند.