نحوه تأثيرگذاري شاخص هاي زيست اقليمي درمحدوده آسايش زندگي

واكنش بدن دربرابرشرایط اقلیمی پدیده ای تجربی است ودرفرهنگ ها و مناطق جغرافیایی مختلف،متفاوت است.بنابراین نمی توان محدوده ای دقیق برای منطقه آسایش تعیین كرد؛پس امری نسبی و تقریبی است و به نوع و میزان فعالیت وپوشش فرد،وفصول سال نیزبستگی دارد.ازاین رو در این مقاله سعی به بررسی محدوده آسایش انسان درمناطق مختلف شده است.در جامعه امروزی عدم توجه به اقلیم ومحدوده آسایش انسان سرپناه او گاه خود موجب ناراحتی گرمایی می شود واحتمال وقوع این وضعیت هم روزبه روزبیشترخواهد شدوباتوجه به این كه بدن انسان دماسنج مركب است لذا احساس انسان به محیط اطراف اش را نمی توان تنها ازطریق بررسی یكی ازعناصراقلیمی مانند دما،رطوبت،تابش یا جریان هوا بیان كرد زیرا تركیب این عناصر بر انسان تأثیر می گذارد و با آسایش فیزیكی او ارتباط دارد. درطراحی ساختمان و مسائل تكنیكی آن آسایش حرارتی انسان به موقعیتی اتلاق می شودكه انسان ازنظرذهنی وفكری درشرایط آسایش حرارتی قراردارد.هدف ازطراحی اقلیمی، ثابت نگه داشتن یا به حدأقل رساندن هزینه لازم برای حفظ شرایط مطلوب وآسایش درفضای داخلی بنا وكاهش مصرف انرژی می باشد. بدیهی است برای مقابله باعدم آسایش حرارتی باید،دانشجویان معماری را با مقولات و مبانی نظری پایه دركلیه زمینه های مربوط به مشكل،ازجمله پدیده آسایش و سایر مقولات پیوسته و وابسته آشناساخت.