ارزيابي سيستمهاي آبياري قطرهاي در تعدادي از باغ هاي كيوي شرق استان گيلان

در شرایط آب و هوایی ایران مشكل اصلی در راه افزایش تولید محصولات كشاورزی محدودی مناب آب میباشد. روش های آبیاری قطرهای به لحاظ پتانسیل ایدهآل در توزی آب با راندمان بالا یك راه حل مناسب جه استفاده بهینه از مناب آب اس . هرچند روش آبیاری قطرهای در افزایش راندمان آبیاری موثر بوده و كنترل آن بیشتر اس اما اگر در طراحی اجرا و بهرهبرداری سیستم دق لازم مبذول نگردد گاهی ممكن اس اشكالهای حاصل از آن جدی باشد كه ارزیابی و ارتقاء عملكرد آنها باید مورد توجه قرار گیرد. این نوع مطالعه از آن جه اهمی دارد كه مشخص میكند آیا مدیری سیستم با شیوه كنونی صحیح میباشد یا نه و چنانچه اشكالهای موجود جدی باشد در مورد بهبود مدیری سیستم تصمیمگیری لازم به عمل میآید. در این پژوهش تعداد 03 سیستم آبیاری قطرهای در 4 منطقه كلی چابكسر رودسر كلاچای و املش واق در شرق استان گیلان مورد ارزیابی قرار گرف و پارامترهای ضریب یكنواختی یكنواختی پخش قطرهچكانها راندمان پتانسیل كاربرد و ضریب تغییرات قطرهچكانها محاسبه شدند كه نتایج بهدس آمده نشان داد كه منطقه چابكسر با یكنواختی پخش 22/ 22 درصد بالاترین و كمترین مقدار را داشتهاند. همچنین مقدار ضریب یكنواختی از 12 / 22/30 درصد و كلاچای با 12 24 درصد برای املش متغیر بود. بهطور كلی عملكرد سیستمهای آبیاری مناطق چابكسر رودسر و / درصد برای كلاچای تا 30 املش خوب و كلاچای قابل قبول میباشد. مقدار ضریب تغییرات ساخ در تمامی مناطق بیشتر از 11 بوده و غیرقابل قبول می باشد.