اثرات تغييرات اقليمي اخير سيستان بر سازه هاي آبي موجود در منطقه

دشت سیستان در منطقه جنوب شرقی ایران در دلتای رودخانه سیستان قرار دارد . وسعت این دشت بالغ بر 260000 هكتار است و از لحاظ آب و هوایی نیمه خشك صحرایی می گردد . تنها منبع عمده تامین آب این دشت رودخانه هیرمند میباشد كه این رودخانه در چند ساله اخیر دچار بحران خشكسالی بی سابقه ای گردیده است . از جمله ویژگیهای مهم این منطقه وجود بادهای موسمی مشهو ر به بادهای 120 روزه میباشد كه بطور منقطع و یا پیوسته در جریان است . در این تحقیق ابتدا مكانیسم فرسایش بادی منطقه در چند ساله اخیر و روند برداشت و انباشت ماسه های بادی مورد بررسی قرار میگیرد . عواملی از جمله فقدان و كمبود ریزشهای جوی، دمای زیاد، تبخیر شدی د، وزش باد فرساینده ، فقر پوشش گیاهی منطقه، بسترهای عریض رودخانه ها، گسترش اراضی شور در منطقه، و وجود هامونهای وسیع را میتوان عامل فرسایش بادی بسیار گسترده در منطقه برشمرد . در ادامه تحقیق اثرات این فرسایش بر سازه های آبی موجود در منطقه مورد بررسی قرار خوا هد گرفت . سازهای موجود عبارتند از سدهای انحرافی، آبگیرها، و كانالها كه اجزا اصلی شبكه وسیع آبیاری دشت سیستان میباشند . این سازه ها از جمله سازه های زیربنایی منطقه محسوب میگردند . در نهایت راهكارهای مناسب جهت كم شدن آسیب در اثر فرسایش بادی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.