بررسي روش هاي برآورد تبخير و تعرق براي منطقه اصفهان

برآورد مقادیر تبخیر و تعرق پتانسیل به منظور كاربرد در برنامه ریزی، طراحی و مدیریت طرح های آبیاری و زهكشی و مدیریت منابع آب ضروری می باشد. تبخیر و تعرق شامل تبخیر از سطح زمین و آب و تعرق بوسیله گیاه است و در مناطق خشك و نیمه خشك تحت آبیاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش های بسیار زیادی برای برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع وجود دارد ولی این روش ها نتایج یكسانی برای همه مناطق نشان نمی دهند. مطالعات لایسمیتری به منظور تعیین مناسب ترین روش در هر منطقه بكار می رود. به خنظور تعیین مناسب ترین روش برآورد تبخیر و تعریف برای دشت اصفهان مطالعه ای با استفاده از لایسیمتر زهكش دار طی سال های 1384-1383 در منطقه اصفهان انجام گرفت. در این مطالعه مناسب ترین روش برای این منطقه ، روش تشت تبخیر با ضریب Kp و پس از آن روش های بلانی – كریدل اصلاح شده، تشعشعی- فائو، ترك، پنمن- فائو ، پنمن – فائو 24، هارگریوز 1985، پریستلی – تیلور ، ماكینگ 1957 و پنمن – كیمبرلی 1996 در رتبه های بعدی قرار می گیرند.