تحليل رويكرد اقتصادي زماني در مقايسه زيرگذرها و روگذرهاي عابر پياده نمونه موردي؛ گذرگاه هاي غيرهمسطح مشهد و تهران

عبور پیاده از عرض راه، یكی از مهمترین مسائل موردبررسی در ساماندهی ترافیك شهری و نیز یكی از عوامل مهم كاهش ایمنی عابران است و بدیهی است كه شهرداریها و سازمانهای متولی، مبحث عابران و تسهیلات و نحوه تردد آنان را در اولویتهای كاری خود داشته باشند. یكی از راههای كاهش تداخل عابران با وسایل نقلیه و افزایش ایمنی، احداث گذرگاه غیرهمسطح عابر است، اما با توجه به هزینه های زیاد احداث این گذرگاهها، باید با بررسیهای بیشتر مورداستفاده قرار گیرد. معمولاً ضرورت احداث و همچنین انتخاب نوع یك گذرگاه عرضی غیرهمسطح عابر پیاده، بر اساس ملاحظات ترافیكی، ایمنی، اقتصادی و راهبردی تعیین میگردد. در حال حاضر، بیشتر پژوهشهای صورت گرفته، بر ارزیابی و مقایسه ویژگیهای عملكردی بین روگذر و زیرگذر متمركزشدهاند و مطالعه خاصی بر روی مقایسه زیرگذرها و روگذرهای عابر با تأكید بر رویكرد اقتصادی زمانی انجامنشده است. در این مطالعه علاوه بر مقایسه میان انواع گذرگاههای عابر پیاده با - استفاده از نتایج برآورد زمان و هزینههای صورت گرفته در ساخت زیرگذرها و روگذرهای عابر در شهر مشهد، پیشنهادهایی در جهت افزایش كارایی گذرگاههای غیرهمسطح عابر با بهرهگیری از تحلیل عملكردی و فنی چند نمونه موجود در شهر مشهد و تهران ارائهشده است. با توجه به نتایج این پژوهش، مهمترین پارامترهای مؤثر در ارزیابی اقتصادی گذرگاههای غیرهمسطح عابر پیاده، چهار پارامتر هزینه ساخت و اجرا، هزینه بهرهبرداری، مدتزمان اجرا و هزینه اختلال در تردد حین اجرا میباشد. با استفاده از بررسی و برآورد این پارامترها، میتوان نتیجه گرفت كه بدون در نظرگرفتن درآمدزایی های ناشی از احداث زیرگذر و پل هوایی، زیرگذر عابر دارای هزینه كمتری نسبت به پلهای هوایی عابر است.