نقش مدرسه محله درجهت هويت بخشي به بافت سنتي ( نمونه موردي محله گازران -شهرهمدان)

تجربه طراحی و یا به عبارتی كلیتر، طراحی محیط هاي یادگیري براي معماران مختلف دوران معاصر همواره چالش بر انگیز بوده است. معمارهاي مختلف در این حوزه به ارائه طرح هایی باتوجه به ویژگیهاي طراحی خود نموده اند و بعضاًتوانسته اند با توجه به تئوریهاي آموزشی و خواست از آموزش به خلق مكانهاي مناسب همت گمارند،در نظریه هاي هنجاري طراحی محیط اظهار نظرهاي زیادي راجع به تاثیر طراحی بر تعامل اجتماعی مردم شده استاین موضوع از سالها قبل مورد بحث طراحان شهري بوده و مباحث آن مورد استفاده اكثر طرح هاي بزرگ معماري نیز می باشد. مدرسه بعنوان یك محیط یادگیري نه تنها میتواند عملكردهاي مختلفی به خودبگیرد بلكه میتواندبه عنوان كانون فرهنگی و اجتماعی محله ها درتعاملات رفتاري و اجتماعی نیز موثر باشد كه ازمزیت هاي مهم آن به غیرازمشاركت مردمی صرفه جویی اقتصادي حاصل ازآن و رفع نابرابري هایی است كه دراثرفقدان تسهیلات دربسیاري ازمدارس و محله هاي درمناطق مختلف كشور ازخود بروز دهد و به تقویت هویت محله و احیا مركز محله و توسعه محله هاي قدیمی كمك خواهد نمود و نقشهاي متفاوتی درزمینه مسائل طراحی،احیا و توسعه بافت هاي فرسوده و تاریخی شهرها داشته باشد این پژوهش كیفی و توصیفی تحلیلی است. براي بررسی توزیع ویژگی هاي یك جامعه آماري روش تحقیق طراحی مدرسه محله در جهت هویت بخشی به بافت سنتی به كار می رود روش هاي همبستگیو پایداري فرهنگی و به موضوع مربوطه می پردازد. تحقیق توصیفی بهترین روش موجود براي جمع آوري داده هاي اصلی براي توصیف آمارهاي بسیار بزرگی هستند كه نمی توان به طور مستقیم آنها را مشاهده كرد. با نمونه گیري احتمالی دقیق می توان گروهی از پاسخ گویان را فراهم آورد كه ویژگی هاي آنان منعكس كننده ویژگی هاي جمعیت بزرگتر باشدو رویه هاي متدولوژیك مشخص اندازه ها ومحاسبات آماري و مانند آن متكی است. این مقاله تلاشی است براي بررسی و نقش مدارس درتوسعه محله هاي بافت قدیمی شهرهاي تاریخی كه دراین رابطه بافت سنتی شهرهمدان در محله گازران به عنوان فضایی شهري درجهت هویت بخش واجد ارزش همخوان با فرهنگ و هویت ایران طرح و بررسی گردیده است.