مطالعه تطبيقي جايگاه اسناد طراحي شهري در رويكرد پايدار به شهرسازي و ارتقاء كيفيت عرصه هاي عمومي شهر

در چالشهاي پيچيده گريبانگير شهرها ، شهرسازي پايدار و پاسخگو به نيازهاي انساني محصول رويكردي همه جانبه به مقوله نظام اسناد هدايت توسعه شهري مي باشد. در اغلب نظام هاي شهرسازي موفق، اسنادي سازمان دهي شده و جامع نگر هدايت كيفيت هاي معماري و شهرسازي را بر عهده دارند. با نگاهي به فرايند هاي هدايت توسعه شهري در ايران مي توان گفت بخش قابل توجهي از مشكلاتي مانند اغتشاش در كيفيت فضاهاي عمومي شهري ، دوري از معيارهاي انساني حيات شهري و نارسايي هاي نظام شهرسازي امروز كشور ناشي از عدم توجه به بعد كيفيت و به بيان ديگرحوزه طراحي شهري دربين تخصص هاي دخيل در نظام هدايت توسعه شهري ايران است. به دليل فقدان جايگاه قانوني ابعاد كيفي در اسناد طراحي شهري در ايران، محصولات مورد انتظار از آن در شرايط بلوغ ، در شرايط فعلي قابل دستيابي نيست. از سوي ديگر برآنيم تا جايگاه و نقش اسناد طراحي شهري در تحقق پذيري و اجراي سياستهاي توسعه عرصه هاي شهري پايدار را در شرايط معاصر در كشور مورد بررسي و تبيين قرار دهيم. پس از مرور ادبيات تحقيق موجود در اين حوزه و مطالعه يك نمونه نظام شهرسازي كارآمدتر، در ادامه مقاله نتايج حاصل از توجه به جايگاه قانوني اسناد طراحي شهري با توجه به معيارهايي كه براي پايداري شهري و فرايندهاي توسعه شهري پايدار بر شمرده خواهد شد سنجيده مي شود .در انتها به پيامد هاي عدم توجه به اسناد طراحي شهري در بستر عرصه هاي عمومي شهرهاي ايراني اشاره مي كنيم و به جمع بندي و ارائه راه حلهايي در خصوص رفع موانع و چالشهاي فضاهاي شهري عمومي در ايران با تاكيد بر توجه به مسائل كيفي در نظام شهرسازي خواهيم پرداخت.