رابطه سبك هاي دلبستگي ، هوش هيجاني و نگرش به زندگي با جهت گيري هدفي در ورزشكاران مرد اهواز

جهت گیری هدفی، الگوی یكپارچه ای از باورهاست، كه فرد بر اساس آن در باره شایستگی خودقضاوت میكند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبك های دلبستگی، هوش هیجانی و نگرش به زندگی با جهت گیری هدفی در ورزشكاران مرد شهر اهواز انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل ورزشكاران مرد 20 باشگاه )فوتبال(، شهر اهواز به تعداد 600 نفر در رده های سنی مختلف بودند. 250 نفر از ورزشكاران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبك های دلبستگی كولینز و رید، پرسشنامه هوش هیجانی پیترایدز و فورنهایم، پرسشنامه نگرش به زندگی و پرسشنامه جهتگیری هدفی در ورزش استفاده شد. دادهها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرمافزار SPSS تحلیل شد. نتایج نشان داد كه بین سبك های دلبستگی ایمن، اضطرابی دوسوگرا، هوش هیجانی، درك عواطف خود و دیگران، خوش بینی و نگرش به زندگی با جهت گیری هدفی، رابطه معنی دار و مثبتی وجود دارد. اما بین متغیرهای دیگر ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین در تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داده شد كه سبك دلبستگی اضطرابی، نگرش به زندگی و هوش هیجانی به ترتیب پیش بینی كننده جهت گیری هدفی در ورزشكاران بودند. با توجه به نتایج حاضر میتوان گفت كه سبك های دلبستگی، هوش هیجانی و نگرش به زندگی از جمله عوامل موثر بر جهت گیری هدفی در ورزشكاران می باشند و می بایست در برنامه آموزشی ورزشكاران به آنها توجه شود.