بررسي وضعيت شادكامي ، هوش معنوي و هوش هيجاني در دانش آموزان پسر مقطع سال اول دبيرستان شهرستان شهريار

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت شادكامی، هوش معنوی و هوش هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع سال اول دبیرستان شهرستان شهریار صورت گرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف؛ كاربردی و روش تحقیق از نوع توصیفی - پیمایشی است، از نظر بعد زمانی، تحقیقی مقطعی و از نظر نوع داده ها، تحقیق كمی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را كلیه‌ی دانش آموزان پسر مقطع سال اول دبیرستان شهرستان شهریار به تعداد 3300 نفر تشكیل می‌دهند كه در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. همچنین با در نظر گرفتن اینكه تعداد نمونه جهت آزمون مدل به حد كفایت برسد و با توجه به محدودیت در اجرای پرسشنامه‌ها در این پژوهش حجم نمونه تعداد 270 نفر دانش آموز در نظر گرفته شد كه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش شامل سه پرسشنامه شادكامی آكسفورد (آرجیل و همكاران 2001)، هوش معنوی (خدایاری فرد و همكاران، 1393) و هوش هیجانی (بار آن 1980) بود. به طور كلی در پژوهش حاضر، روایی پرسشنامه‌ها از طریق بررسی روایی ظاهری و با استناد به دیدگاه‌های صاحب‌نظران مورد تأیید قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی پرسشنامه‌ها به ضریب آلفای كرونباخ استناد گردید كه ضریب آلفای كرونباخ سه پرسشنامه شادكامی (83/0)، هوش هیجانی (82/0) و هوش معنوی (86/0) مورد تأیید بود. نهایتاً جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t تك نمونه‌ای و تحلیل واریانس یكراهه استفاده گردید. نتایج نشان داد كه وضعیت شادكامی، هوش هیجانی و هوش معنوی در سطح بالاتر از متوسط بود. سایر نتایج نشان داد كه در گروه سنی 15 سال به نسبت گروه سنی 16 و 17 ساله دانش آموزان، شادكامی وضعیت بهتری را نشان داد ولی در رابطه با متغیرهای هوش هیجانی و هوش معنوی بین گروه های سنی دانش آموزان اختلاف معنی‌داری یافت نشد.