بررسي ظرفيت هاي ريوي معدنكاران ذغال سنگ البرز مركزي مازندران 1376

بررسي هاي گذشته نشان ميدهد كارگراني كه در معادن ذغال سنگ كار مي كنند دچار كاهش ظرفيتهاي ريوي مي شوند و هرچه كارگران مدت بيشتري در معرض گردو غبار قرار گيرند آمفيزم مركز لوبولي همراه با (Prgressive massive librosis) PMF در آنها بيشتر ديده مي شود لذا يكي از بزرگترين معادن ذغالسنگ استان مازندران كه داراي كارگر زيادي مي باشد جهت بررسي ظرفيت هاي تنفسي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسي دو گروه از افراد معدن را تحت عنوان شاهد (38 نفر) كارگراني كه با گرد و غبار تماس نداشتند و مورد (290 نفر) كارگراني كه در معرض گرد و غبار بودند انتخاب نموده و با انجام تست اسپيرومتري و پرسشنامه اطلاعات جمع آوري شده را آناليز آماري نموديم. در ابتدا گروه شاهد و مورد را از نظر سن، قد، سابقه كار و سيگاري بودن با هم مقايسه نموده نتيجه آموزن نشان داد كه اختلاف معني داري بين دو گروه وجود ندارد سپس جهت بررسي آماري از ظرفيت هاي ريوي اندازه گيري شده گروه شاهد و مورد استفاده گرديد و مشخص گرديدكه بين گروه شاهد و مورد از نظر (Force Expiratory Yolume in one second) FEVI, (Force vital capacity) FVC. (Vital capacity) VC اختلاف معني داري وجود دارد و اين كاهش در افراد با سابقه كار بيشتر نمايانتر مي باشد. اين موضوع بيانگر اين مسئه است افرادي كه در معرض گرد و غبار ذغال سنگ قرار داشتند داراي ظرفيتهاي ريوي كمتري نسبت به گروه شاهد مي باشند همچنين مي توان نتيجه گرفت كه سابقه كار اثر مستقيم روي ميزان كاهش ظرفيتهاي ريوي افرادي كه در معرض گرد و غبار هستند دارد.