سيستم يكپارچه RCM و TPM

نیاز صنایع به تولید محصولات با كیفیت بالا و قیمت مناسب،با توجه به محیط رقابتی بازار، موجب گردید كه استفاده از سیستم نگهداری و تعمیرات رونق یابد. به دلیل رقابت روزافرون و تاكید مشتریان بر تحویل بموقع كالا و ضرورت حصول نرخ بازگشت سرمایه در دوره مورد نظر، عملكرد تجهیزات و ماشین الات باید قابلیت اطمینان بالایی داشته باشد. در همین راستا و با توجه به تكنولوژی های پیشرفته فعلی و هزینه ی هنگفت خرید تجهیزات جدید، واحد نگهداری و تعمیرات به عنوان بخش تفكیك ناپذیری از واحد تولید تلقی می گردد و بخش های عملیاتیبیش از پیش به مهارت ها و ساختار سازمانی واحد نگهداری و تعمیرات وابسته گشته اند. در میان سیاست های مختلف نگهداری و تعمیرات، دو سیاست بیشترین كاربرد و موفقیت را در بین صنایع جهان داشته اند كه عبارتند از: نگهداری و تعمیرات بهره ور جامع و نگهداری و تعمیرات مبتنی بر قابلیت اطمینان. اولی، بیشتر بر جنبه های مدیریتی و مورد دوم بر جنبه های محاسباتی و آماری تاكید دارد. RCM ترویج دهنده استراتژی های بهبود نت می باشد و اهداف آن شناسایی حالات خرابی و توالی آنها و همچنین تایید اقتصادی ترین و كاربردی ترین تكنیك های نت برای حداقل كردن احتمال هر خرابی و اثرات آن می باشد. در حالیكه TPM بر این نكته تاكید دارد كه فعالیت های نت به تنهایی نمی تواند قابلیت اطمینان را بهبود بخشد، عواملی همچون دقت پایین اپراتور، تجربه پایین عملیاتی، طراحی اولیه و ساخت ضعیف و همچنین بهره برداری در شرایط نامطلوب، همگی بر قابلیت اطمینان تجهیز تاثیر می گذارد. در این نوشتار، ضمن ارائه تعریفی جامع از نت بهره ور فراگیر و نت مبتنی بر قابلیت اطمینان، به مقایسه این دو نگرش خواهیم پرداخت و با برشمردن موارد برتر در هر یك از نگرش ها سعی در ارائه راهكاری به منظور تعامل یكپارچه سازی این دو داریم.