رابطه تحمل پريشاني و ارتباطات عاطفي در خانواده با ميانجيگري هوش معنوي در دانش آموزان دختر دبيرستاني

هدف این مطالعه بررسی رابطه تحمل پریشانی با تعاملات عاطفی در خانواده با میانجیگری هوش معنوی در خانواده می باشد. مطالعه به روش توصیفی همبستگی می باشد و جامعه آماری این تحقیق كلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه سه شهر قم هستند كه در سال تحصیلی 1395 – 1394 در این شهر مشغول به تحصیل می باشند كه با نمونه 390 نفری از دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر قم كه با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری داده ها عبارتند از پرسشنامه های هوش معنوی، ارتباطات عاطفی و تحمل پریشانی. یافته ها: بین تحمل پریشانی با تعاملات عاطفی در خانواده رابطه معناداری وجود دارد. با ورود متغیر هوش معنوی از شدت رابطه بین دو متغیر تحمل پریشانی با تعاملات عاطفی در خانواده كاسته می شود. بنابراین هوش معنوی می تواند رابطه بین تحمل پریشانی با ارتباطات عاطفی را تحت تاثیر قرار دهد.