بررسي تاثير تغيير روش آبياري از كرتي به قطره اي در كشت ديم عدس بهاره در شرايط آبياري تكميلي

آبیاری تكمیلی در شرایط دیم یكی از راه كار موثر در افزایش میزان محصول می باشد. اعمال تك آبیاری در مرحلهی حساس به تنش خشكی، باعث بیشترین میزان بهرهوری آب خواهد شد. در واقع در شرایط محدودیت آب، مانند شرایط دیم و عدم محدودیت زمین، بهترین گزینه برای افزایش سطح زیر كشت و افزایش محصول، اعمال آبیاری تكمیلی در مرحله ی حساس به تنش خشكی می باشد. اعمال چنین مدیریتی میتواند میزان محصول را 222 تا 322 درصد، افزایش دهد. با توجه به چنین نتایجی به نظر رسید بتوان با اعمال مدیریت های دیگر مانند تغییر روش آبیاری و روش كاشت بتوان تاثیر مثبت آبیاری تكمیلی را افزایش داد. با توجه به استفاده از ماشین آلات خطی كار در شرایط دیم )عمیق كار( به نظر می رسید كاشت بذر در جویچه ها و ایجاد سایه ی پشته بر روی آن ها بتواند با حفظ رطوبت در ناحیه بذر و كاهش تبخیر، میزان عملكرد محصول را افزایش دهد، از طرفی تغییر روش آبیاری از كرتی به قطرهای منجر به كاهش تلفات عمقی شده و آب بیشتری در اختیار گیاه قرار میدهد. به منظور بررسی فرضیات بالا دو عامل روش كاشت )كاشت بصورت كرتی و كاشت بصورت جوی پشته ای( و روش آبیاری )آبیاری كرتی و آبیاری با نوار تیپ( تعیین گردید و آزمایشی صحرایی در سال 1332 در مزرعهی تحقیقاتی دانشگاه بین المللی امام خمینی)ره( قزوین اجرا شد. آزمایش در قالب طرح كامل تصادفی و با چهار تیمار و سه تكرار انجام شد. برای همگی تیمارها یك تك آبیاری در مرحله ی دانه بندی به عنوان حساس ترین مرحله عدس به تنش خشكی انجام شد. نتایج نشان داد تغییر روش آبیاری در كشت به صورت كرتی، در هیچ یك از اجزای عملكرد تفاوت معنیداری نداشت، از طرفی تغییر روش آبیاری در كشت جوی پشته، هر چند باعث افزایش میزان عملكرد دانه و عملكرد بیولوژیك شد ولی از نظر آماری معنی دار نبود، هم چنین ارتفاع بوته، وزن صد دانه، شاخص برداشت، تعداد دانه در بوته و تعداد غلاف در بوته معنی دار نشدند.با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد با بررسی بیشتر در ضمینه ی تغییر روش آبیاری در كشت بصورت جوی پشته ای بتوان نتایجی قابل قبول، به دست آورد.