بررسي كاربري مناسب اراضي از منظر تاثير بر ميزان فرسايش، رواناب و پايداري منابع حوضه هاي آبخيز

با توجه به اهمیت بررسی ابعاد گوناگون مدیریت آب و خاك در حوزه آبخیز زاینده رود و تأثیر این امر بر نیل به توسعه پایدار در این خطّه و نیز استان اصفهان مطالعه اي موردي در منطقه لنجان علیا در استان اصفهان انجام شده است تا تأثیر تغییر كاربریهاي صورت گرفته در سالیان اخیر و نیز نوع مدیریت اعمالی بر آنها بر میزان تلفات خاك و تغییر در الگوي هیدرولوژیكی اراضی از دیدگاه كیفی و بعضاً كمّی واقعی تر بیان شود. با در نظر داشتن توسعه روزافزون كشاورزي و به دنبال آن تغییر كاربریها بدین سو در این منطقه, لزوم انجام مطالعاتی در این راستا محسوس می باشد. در این مطالعه با استفاده از نقشه هاي توپوگرافی, در منطقه از اشكال مختلف فرسایش – در محلهایی كه به عنوان نمونه و شاهد انتخاب شده بودند- بازدید صحرایی به عمل آمد و نوع مدیریت اعمالی بر اراضی و وجود یا عدم وجود فرسایش خندقی ثبت گردید. در ادامه با استفاده از آزمون آماري كاي اسكوار 1 ( 1 χ2 ( اقدام به بررسی معنی دار بودن رابطه بین نوع مدیریت و تأثیر آن در بروز فرسایش خندقی گردید. نتیجه نهایی حاصله از كل تحقیق حكایت از نقش دوگانه)مثبت و منفی( كاربري كشاورزي بر پارامترهاي مورد مطالعه )كه تحت تأثیر غالب نوع مدیریت بودند( داشت و در این مورد فاكتور نوع مدیریت اعمالی بر اراضی كشاورزي – و نه صرفاً تغییر كاربري - به عنوان عامل اصلی تأثیرگذار در بروز اثرات مثبت یا منفی در این زمینه شناخته شد.