حضور پذيري فضاي شهري براي زنان ايراني

يافته هاي پژوهشي نشان مي دهند كه زنان به طور يكسان با مردان از فضاهاي شهري بهره مند نمي شوند.اين محدوديت به دليل هنجارهاي خاص فرهنگي همواره گريبانگير زنان مي باشد. بعلت پوشش و حجب و حيا خاص زنان ايراني و عرف جامعه محدوديت زنان ايراني براي حضور در فضاهاي شهري بيشتر از ديگر زنان است. يكي از راه حل هايي كه براي افزايش حضور زنان درفضاها به كار مي رود ، تفكيك جنسيتي فضاهاي عمومي است اما با تفكيك جنسي ماهيت فضاهاي عمومي تغيير كرده و در نهايت به فضايي نيمه عمومي -خصوصي تبديل خواهد شد. در حالي كه با ملاحظات فيزيكي و اجتماعي بصورت موازي مي توان جو فضاهاي شهري را تحت تاثير قرارداد و ميزان بهره مندي زنان از اين فضاها و درك آنها از محيط عمومي را ارتقا بخشيد. هدف احياي عرصه هاي حضور و تعامل زنان در فضايي با پشتوانه شناخت دقيق زندگي روزمره زنان و بيان زمينه هايي كه براي حضور زنان ايراني در فضاهاي شهري بايد به آن ها توجه نمود؛ مي باشد. در بررسي موضوع علاوه بر مطالعات كتابخانه اي ،بررسي ميداني از طريق مشاهده و پر كردن پرسشنامه صورت گرفته است.با تاكيد بر مباني نظري پس از سنجش وضعيت خيابان سعدي (واقع در حوزه مركزي شهر مشهد) نتيجه بررسي ها نشان مي دهد بين محدوديت هاي عرفي زنان و توقعات آن ها از يك فضاي شهري مطلوب رابطه مستقيم وجود دارد كه اين موارد مي تواند ابزار مناسبي براي طراحان در طراحي فضاهاي شهري باشد.