ارتقاي تعلق مكاني با تكيه بر مناسب سازي فضاهاي جمعي (نمونه موردي محله سروستان شهر جديد بهارستان)

يكي از شهرهاي جديد كه با هدف اسكان و سرريز جمعيت شهرهاي بزرگ ايجاد شده شهر جديد بهارستان در استان اصفهان است. برخي به فقدان هويت در اين شهر اشاره دارندكه موجب عدم تعلق اكثر ساكنين به اين شهر شده است. از آنجا كه در شكل گيري تعلق مكاني ابعاد اجتماعي از اهميت بيشتري برخوردار است بنابر اين در اين تحقيق فضاهاي جمعي به عنوان بستر تعاملات اجتماعي به عنوان راهكاري در جهت هويت بخشي به محلات و در مراتب بالاتر در ايجاد حس تعلق مكاني در افراد معرفي مي شود. در اين نوشتار پس از بيان تعلق مكاني، ايجاد تعامل بين مكان- انسان و انسان- انسان در چهار بعد تعامل شناختي، تعامل عاطفي،تعامل عملكردي و تعامل معنايي به عنوان راهكاري در جهت ارتقاي هويت فضاهاي جمعي بيان مي شود و در ادامه يكي از محله هاي شهر جديد بهارستان در اصفهان به عنوان نمونه موردي براي بررسي مؤلفه هاي بيان شده در چهارچوب نظري انتخاب مي گردد تا مطالب مطرح شده ابعاد ملموس تري به خود بگيرد. با بررسي فضاهاي جمعي در محله مورد نظر اين نتيجه به دست مي آيد كه به دليل عدم تعامل اين فضاها با اهالي محل اين فضاها نتوانسته اند پيوندي مناسب با اهالي برقرار كنند بنابر اين با رويكردي تعامل گرا راهكارهايي در جهت مناسب سازي اين فضاها پيشنهاد مي شود.